INSTRUKCJA 

MONTAŻU I OBSŁUGI

 

 

   BIOLOGICZNEJ   OCZYSZCZALNI   ŚCIEKÓW

typu

  TURBOJET EP-50

 

 

 

 

 

 

 

 

           Poznań, lipiec 2003 r.



 

 

SPIS  TREŚCI

 

1. WSTĘP.............................................................................................................................................................................................

1.1. Zakres stosowania...........................................................................................................................................................

1.2. Zalecane obciążenie oczyszczalni.........................................................................................................................

2. BUDOWA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW.................................................................................................................................

3. INSTRUKCJA MONTAŻU...........................................................................................................................................................

4. INSTRUKCJA OBSŁUGI..........................................................................................................................................................

4.1. Obsługa i konserwacja oczyszczalni ścieków............................................................................................

4.1.1. Obsługa...............................................................................................................................................................................

4.1.2. Konserwacja......................................................................................................................................................................

5. POMIAR ILOŚCI ŚCIEKÓW....................................................................................................................................................

6. PIERWSZE URUCHOMIENIE OCZYSZCZALNI (ROZRUCH).........................................................................................

7. MOŻLIWE NIESPRAWNOŚCI I SPOSOBY ICH USUWANIA........................................................................................

8. KOŃCOWE UWAGI EKSPLOATACYJNE............................................................................................................................

9. DODATKOWA OPCJA CHEMICZNEGO STRĄCANIA FOSFORU...............................................................................

10. INSTALACJA ELEKTRYCZNA.............................................................................................................................................

10.1. Budowa..................................................................................................................................................................................

10.2. Odbiorniki energii elektrycznej.............................................................................................................................

10.3. Działanie układu...........................................................................................................................................................

10.3.1. Sprężarka SP1 .................................................................................................................................................................

10.3.2. Sprężarka SP2 .................................................................................................................................................................

10.3.3. Elektrozawór EZ.............................................................................................................................................................

10.3.4. Pompa P1 .........................................................................................................................................................................

10.3.5. Pompa P2 .........................................................................................................................................................................

10.4. Ochrona przeciwporażeniowa..............................................................................................................................

10.5. Wytyczne obsługi i konserwacji..........................................................................................................................

 


1.    WSTĘP.

Postępująca degradacja środowiska naturalnego, wzrost skażenia wód powierzchniowych i podziemnych oraz szybko rosnące koszty wywozu ścieków nieoczyszczonych zmuszają nas do szukania efektywnych i skutecznych rozwiązań korzystnych ekonomicznie i przyjaznych dla środowiska.

Skomplikowany problem biologicznego oczyszczania ścieków z niewielkich jednostek osadniczych rozwiązuje w prosty sposób biologiczna oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50, która może skutecznie oczyszczać ścieki pochodzące od 40-60 Równoważnych Mieszkańców.

Ścisłe przestrzeganie postanowień niniejszej instrukcji umożliwi wykonanie prawidłowego montażu, podłączenia i uruchomienia oraz zapewni długoletnią, bezawaryjną eksploatację oczyszczalni, zwłaszcza, że do jej budowy zastosowano wyłącznie tworzywa sztuczne i materiały odporne na korozję.

Oczyszczalnia ścieków typu  TURBOJET EP-50  pracuje w oparciu o metodę „niskoobciążonego osadu czynnego” i realizuje biologiczny proces oczyszczania ścieków podobnie jak duże oczyszczalnie komunalne. Dla zapewnienia poprawnej pracy oczyszczalni nie jest potrzebne stosowanie jakichkolwiek chemicznych czy biologicznych preparatów wspomagających. Proces oczyszczania ścieków realizowany jest w warunkach tlenowych przez bakterie i mikroorganizmy pobierające zanieczyszczenia zawarte w ściekach jako pokarm i rozkładające substancje organiczne. Towarzyszy temu procesowi przyrost masy struktur biologicznych, tzw. osadu czynnego. Dla zachowania równowagi biologicznej nadmiar „wyhodowanego” osadu czynnego musi być okresowo odprowadzany z układu oczyszczania, np. wywożony wozem asenizacyjnym na wyznaczony punkt zlewny.

Proces oczyszczania ścieków przebiega optymalnie w temperaturze 10-20 oC, dlatego zaleca się zakopanie zbiorników oczyszczalni poniżej głębokości przemarzania gruntu lub zastosowanie dodatkowej izolacji termicznej.

 

1.1.    Zakres stosowania.

Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50 może być stosowana do oczyszczania ścieków o składzie zbliżonym do typowych ścieków gospodarczo-bytowych. Typowy zakres stosowania to: zespoły mieszkaniowe budownictwa wielorodzinnego, szkoły, przedszkola, sanatoria, domy pomocy społecznej, miejsca obsługi podróżnych przy trasach szybkiego ruchu i autostradach itp.

 Przy zamiarze stosowania oczyszczalni do innych rodzajów ścieków, zwłaszcza ścieków przemysłowych (np. z gorzelni, ubojni, masarni itp.) konieczna jest konsultacja z producentem w celu dobrania odpowiedniego układu technologicznego oczyszczania ścieków.


1.2.    Zalecane obciążenie oczyszczalni.

   Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50 przeznaczona jest do oczyszczania ścieków odprowadzanych w ilościach 6.0-9.0 m3/d. Przy innym, nietypowym składzie ścieków stosuje się przeliczenie na tzw. Mieszkańców Równoważnych MR ). Przelicznik ilości ścieków bytowo-gospodarczych na MR podaje tabela 1.                                 Tabela 1.

Typ oczyszczalni

 Przepustowość

TURBOJET EP-50

6.0-9.0 m3/d

40-60 MR

 

2.    BUDOWA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW.

 

Zasadę działania oczyszczalni ścieków typu TURBOJET EP-50 przedstawia zamieszczony dale schemat ideowy:

Oczyszczalnia ścieków składa się z następujących głównych elementów:

¨       osadnik wstępny OWs

¨       zbiornik retencyjny ZR

¨       komora napowietrzania KN

¨       osadnik wtórny OWt

¨       studzienka kontrolna SK

¨       wyposażenie mechaniczne:

·       sprężarki powietrza SP1 i SP2

·       dyfuzory napowietrzające DN

·       pompa zatapialna do pompowania ścieków surowych P1

·       pompa zatapialna do recyrkulacji osadu  P2

·       pompa do usuwania osadu nadmiernego ( pompa mamutowa) PON

·       elektrozawór powietrza sterujący pracą pompy mamutowej EZ

·       koryto odpływowe KO

¨       elektryczny zespół zasilająco-sterujący Z-S

    Charakterystykę zastosowanych urządzeń napowietrzających podaje tabela 2                       Tabela 2.

Typ
oczyszczalni

Wymagana ilość powietrza dostarczanego do KN
 Qp  [m3/h]

Głębokość zanużenia dyfuzorów
H [m]

Typ i liczba
dyfuzorów

Wymagana
 wydajność sprężarek
QSP,norm [m3/h]

Typ i liczba sprężarek

TURBOJET EP-50

19.5

1.7

ENVICON  EMS  4 szt.

20.0

HP-150
2 szt.



OSADNIK WSTĘPNY OWs - wykonany jest z laminatów poliestrowo-szklanych. Ma kształt kulisty, składa się z dwóch części, dolnej i górnej połączonych kołnierzowo za pomocą nitów. Od góry zamknięty jest pokrywą ochronną. Posiada przegrodę zabezpieczającą przed przedostawaniem się kożucha do Zbiornika Retencyjnego. Istnieje możliwość wykonania OWs z innych materiałów np. kręgów betonowych itp.

ZBIORNIK RETENCYJNY ZR - wykonany podobnie jak Osadnik Wstępny z laminatów  poliestrowo-szklanych. W Zbiorniku Retencyjnym umieszczona jest pompa zatapialna P1. Czynna pojemność retencyjna zbiornika wynosi ok. 2,0 m3, umożliwia ona równomierne dawkowanie ścieków do pozostałych zbiorników.

KOMORA NAPOWIETRZANIA KN - wykonana jest jako zbiornik kulisty składający się z dwóch sekcji. Posiada studzienkę włazową dla umożliwienia obsługi i kontroli. W zbiorniku KN umieszczone są dyfuzory napowietrzające oraz pompa mamutowa PON do usuwania osadu nadmiernego.

OSADNIK WTÓRNY OWt - wykonany podobnie jak Osadnik Wstępny z laminatów poliestrowo-szklanych. OWt wyposażony jest w centralną rurę rozpływową doprowadzającą ścieki z KN i regulowane koryto odpływowe odprowadzające sklarowane ścieki z powierzchni osadnika do odpływu. Przy dnie osadnika umieszczone są wloty pomp: P2 do recyrkulacji osadu.

STUDZIENKA KONTROLNA SK - wykonana jest z rury PVC z kaskadowym dopływem i odpływem ścieków. Różnica poziomu wlotu i wylotu zapewnia możliwość poboru ścieków do badań analitycznych. Studzienka przykryta jest pokrywą.

SPRĘŻARKI POWIETRZA SP1 i SP2 - służą do ciągłego lub cyklicznego napowietrzania ścieków. Uwagi dotyczące budowy i eksploatacji sprężarki zawarte są w dołączonej  Instrukcji obsługi sprężarki”.

DYFUZORY NAPOWIETRZAJĄCE DN - wykonane są w całości z tworzyw sztucznych. Zaopatrzone są w membrany gumowe ze specjalnej, odpornej na starzenie gumy ponacinanej w sposób zapewniający drobnopęcherzykową strukturę napowietrzania. W oczyszczalni typu TURBOJET EP-50 stosuje się zespół dyfuzorowy złożony z 4 szt. dyfuzorów talerzowych. Mocowanie talerza dyfuzora na gwincie umożliwia jego łatwą wymianę.

POMPA ZATAPIALNA P1 - służy do pompowania ścieków surowych ze zbiornika retencyjnego ZR do komory napowietrzania KN. Szczegółowa charakterystyka techniczna podana jest w załączonej „Instrukcji obsługi pompy”.

POMPA ZATAPIALNA P2 - służy do recyrkulacji osadu z dna osadnika wtórnego do komory napowietrzania KN. Jest to podobnie jak pompa P1 pompa pogrążalna do ścieków.

POMPA OSADU NADMIERNEGO PON - jest to rura PVC z odpowiednio ukształtowanym doprowadzeniem strumienia powietrza (tzw. pompa mamutowa). Płynące wewnątrz rury pęcherzyki powietrza  „porywają” z dna KN strumień zagęszczonego osadu czynnego i przepompowują do OWs. Zaletą tego rozwiązania jest niezawodna praca (brak części ruchomych) i łatwa regulacja wydajności (przez odpowiednią nastawę czasu pracy/przerwy przekaźnika czasowego  sterującego pracą elektrozaworu powietrza).

ELEKTROZAWÓR POWIETRZA EZ - jest to zawór sterowany elektrycznie bezpośredniego działania. W stanie beznapięciowym jest on normalnie zamknięty. Zadziałanie odpowiedniego przekaźnika czasowego (czas pracy) powoduje załączenie elektrozaworu i otwarcie przepływu powietrza do pompy mamutowej PON.

KORYTO ODPŁYWOWE KO - służy do równomiernego zbierania sklarowanych ścieków z powierzchni Osadnika Wtórnego. Koryto ma kształt pierścieniowej rynny z naciętym obwodowo przelewem „pilastym”. Do precyzyjnego wypoziomowania koryta służą śruby i nakrętki regulacyjne.

ELEKTR. ZESPÓŁ ZASILAJĄCO-STERUJĄCY - zapewnia zasilanie, sterowanie i zabezpieczenie poszczególnych odbiorników energii elektrycznej przed skutkami zwarć i przeciążeń, oraz informuje o stanach awaryjnych. Steruje również pracą pomp  w układzie recyrkulacji i usuwania osadu nadmiernego. Schemat ideowy układu Z-S stanowi załącznik do niniejszej INSTRUKCJI OBSŁUGI.


 

3.    INSTRUKCJA MONTAŻU.

Przy wyborze lokalizacji oczyszczalni należy uwzględnić konieczność ochrony zbiorników oczyszczalni przed ew. uszkodzeniami mechanicznymi wywołanymi np. nadmiernym obciążeniem powierzchniowym przyległego gruntu (np. od parkujących pojazdów samochodowych, skarpą powyżej pokryw zbiorników itp.). Należy w związku z tym wyraźnie wydzielić strefę ochrony oczyszczalni, o wielkości odpowiadającej rzutowi w planie zbiorników +2 m zapasu z każdej strony. Strefa ta nie może być narażona na żadne dodatkowe obciążenia mechaniczne (poza naturalnym obciążeniem gruntem).

Przed zainstalowaniem zbiorników oczyszczalni ścieków należy upewnić się, czy warunki gruntowe pozwalają na dokonanie posadowienia zbiorników w gruncie tradycyjnymi metodami. Przeszkodą może być na przykład tzw. kurzawka i wysoki poziom wód gruntowych.

W terenie, gdzie występuje okresowy wysoki poziom wód gruntowych (sięgający powyżej dna zakopanego zbiornika), należy liczyć się z dodatkową, czasami bardzo dużą siłą wyporu działającą na zbiorniki. W związku z tym, aby w okresie eksploatacji uniknąć niebezpieczeństwa wyniesienia zbiorników i zniszczenia instalacji, należy bezwzględnie pamiętać o ich opróżnianiu tylko do granicy poziomu wód gruntowych (np. przy okresowym opróżnianiu zawartości Osadnika Wstępnego)!!!

Jeżeli stały, wysoki poziom wód gruntowych uniemożliwiałby posadowienie zbiornika klasycznymi metodami, wówczas należy obetonować cały zbiornik masywnym kołnierzem betonowym o ciężarze większym od siły wyporu dla osadzanego zbiornika.

Wykonanie instalacji w trudnych warunkach terenowych jest możliwe, jednak prace ziemne lepiej zlecić w takim przypadku wyspecjalizowanej firmie.

Producent oczyszczalni nie ponosi odpowiedzialności za ew. uszkodzenia mechaniczne zbiorników spowodowane niefachowym bądź niestarannym montażem.

 

UWAGA:

Głębokość posadowienia zbiorników nie powinna być większa od wysokości odpowiednich studzienek włazowych (powinny wystawać ponad poziom terenu 4-10 cm). Jeżeli wylot kanalizacji doprowadzającej ścieki do oczyszczalni jest głębiej niż 1.0 (do 1.3 m), wówczas należy zastosować dodatkowe przedłużenie studzienki włazowej, lub zamówić ją w wykonaniu specjalnym. W tym przypadku należy zawsze ze względu na zwiększone obciążenie gruntem zastosować dodatkowe obetonowanie zewnętrznego płaszcza zbiorników (do wysokości rurociągów technologicznych). Dotyczy to tylko zbiorników OWs i ZR.

 

 

Jeżeli wylot kanalizacji wypada poniżej 1.3 m pod poziomem gruntu, wówczas należy zastosować zbiorniki OWs i ZR wykonane z kręgów betonowych, lub wykonane z grubszej warstwy laminatu (na specjalne zamówienie) i dobrze obetonowane!  Pozostałe zbiorniki tzn. KN i OWt należy umieścić na normalnym poziomie.

 

Poniżej pokazano przykładowy profil podłużny po drodze przepływu ścieków, na którym pokazano charakterystyczne rzędne dla wybranego układu terenowego gdzie:

-     poziom terenu wynosi +5.00 m.n.p.m. (poziom porównawczy +0.00 m.n.p.m.),

-     dno kanału doprowadzającego ścieki do oczyszczalni jest zagłębione 1.0 m poniżej poziomu terenu,

-     rzędna wylotu do odbiornika pozwala na grawitacyjne odprowadzenie ścieków oczyszczonych.

Przy występujących w indywidualnych rozwiązaniach różnicach, należy je uwzględnić przy ustalaniu poziomów posadowienia zbiorników zachowując podane na profilu proporcje.

 

 


 


W normalnych warunkach terenowych w celu zainstalowania oczyszczalni ścieków należy:

*     wykonać wykopy odpowiadające gabarytom zbiorników,

*     na dnie wykopu ułożyć warstwę drobnego tłucznia, żwiru, żużla itp. o grubości ok. 15 cm i dobrze zagęścić,

*     sprawdzić zgodność rzędnych wykopu z założeniami projektowymi,

*     na przygotowanym podłożu ustawić zbiorniki oczyszczalni, obciążając je wodą do ciężaru ok. 100 kg i dokładnie wypoziomować (zbiornik KN ze względu na jego dużą masę można poziomować bez dodatkowego dociążenia),

*        zalewać stopniowo zbiorniki wodą wykonując jednocześnie zewnętrzny zasyp gruntem bez kamieni i zagęszczając dokładnie kolejne warstwy grubości ok. 20 cm (okolice kołnierzy łączących segmenty zbiorników, a dla zbiorników podwyższonych również całą część walcową i dno należy starannie obetonować),

Z uwagi na rodzaj zastosowanego na zbiorniki materiału konstrukcyjnego jednoczesne napełnianie wodą i zewnętrzne obsypywanie jest niezbędnym warunkiem prawidłowego posadowienia zbiorników oczyszczalni !!!

*     podłączyć dopływ ścieków, połączyć zbiorniki i studzienkę kontrolną rurociągami  PVC  wg schematu technologicznego.

*     wykonać podłączenie rurociągów f40 PE układu recyrkulacji i usuwania osadu nadmiernego do przygotowanych w zbiornikach króćców.

*     wykonać podłączenie rurociągu f50 PE układu tłocznego pompy P1 do przygotowanych w zbiornikach króćców.

Należy zwrócić szczególną uwagę na zachowanie ciągłego spadku na całej długości rurociągów (w kierunku przepływu lub w odwrotnym), zapewniającego całkowite opróżnienie rury po ustaniu dopływu ścieków. Zapobiegnie to osadzaniu się zanieczyszczeń, a w warunkach zimowych zamarzaniu przy okresowym braku przepływu.

Uwaga:

Ze wględu na występujące różnice terenowe dla poszczególnych lokalizacji przy braku szczegółowego projektu technicznego zbiorniki zostaną dostarczone bez wlaminowanych króćców (do wykonania podczas montażu).

Rurociągi tłoczne pomp P1, P2 i PON należy wprowadzić przez ściany boczne odpowiednich studzienek włazowych (jest to niezbędne do późniejszej kontroli przepływu !),

*     ocieplić łupkami styropianowymi wszystkie rury prowadzone powyżej granicy strefy przemarzania określonej dla danego regionu.

*     umocować kominki wentylacyjne w otworach przygotowanych w zbiornikach,

*     ułożyć elektryczny kabel zasilający (wskazane ułożenie w rurkach osłonowych),

*     zamontować obciążniki do rusztu napowietrzającego i na linkach osadzić ruszt na dnie zbiornika. Przy wkładaniu rusztu przez studzienki włazowe należy zachować szczególną ostrożność, aby nie uszkodzić dyfuzorów.

*     połączyć sprężarki z zespołami dyfuzorów zwracając uwagę na ułożenie przewodu tłocznego powietrza ze spadkiem w kierunku dyfuzorów. Z uwagi na możliwość wykraplania się wody w przewodzie tłocznym, takie ułożenie zapewni samoczynny spływ ew. skroplin przez dyfuzory. Każdą sprężarkę należy połączyć z odpowiednim rusztem osobnym przewodem,

*     pomiędzy brzegiem studzienki a kołnierzem wiadra podtrzymującego instalację napowietrzającą zachować dystans ok. 1.5 cm zabezpieczając szczelinę przed jej przypadkowym zasłonięciem np. przez śnieg, liście itp.

*     wypoziomować dokładnie koryta odpływowe w osadnikach wtórnych dla uzyskania równomiernego przepływu przez przelewy pilaste.

*     wykonać podłączenie układu automatyki i sprawdzić poprawność wykonanych połączeń.

 

 

W utrudnionych warunkach terenowych poza wcześniej wymienionymi czynnościami należy ponadto:

*     zastosować dodatkowe odwodnienie wykopu i ew. wzmocnienie ścian,

*     zastosować trwałe obetonowanie zbiorników na całej wysokości (od dna do poziomu rurociągów technologicznych),

*     zastosować do zasypu zamiast gruntu rodzimego piasek lub żwir zagęszczany warstwowo wibratorem,

*     ogrodzić teren oczyszczalni dla zabezpieczenia przed przypadkowymi uszkodzeniami zbiorników.

 

UWAGA:

Staranne wykonanie prac montażowych oraz prawidłowa regulacja podzespołów oczyszczalni gwarantuje wieloletnią, niezawodną pracę instalacji. Producent nie ponosi odpowiedzialności za nieprawidłowe działanie oczyszczalni powstałe na skutek niestarannego montażu lub niewłaściwej regulacji urządzeń stanowiących wyposażenie oczyszczalni.

 


4.    INSTRUKCJA OBSŁUGI.

Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50 nie wymaga stałej obsługi, a jedynie okresowego wykonywania pewnych czynności regulacyjno-kontrolnych. Okresowe przeglądy podzespołów, tak jak w każdym innym urządzeniu technicznym mają na celu zapobieganie awariom elementów wyposażenia oczyszczalni.

Prawidłowa praca biologicznej oczyszczalni ścieków wymaga przestrzegania następujących zaleceń ogólnych:

1)      Nie należy wrzucać do urządzeń kanalizacyjnych żadnych większych części stałych mogących zakłócić pracę oczyszczalni.

2)      Zabrania się zlewania do kanalizacji płynów lub innych środków toksycznych mogących spowodować zanik życia biologicznego w strukturze osadu czynnego (tłuszcze w większych ilościach, rozpuszczalniki organiczne, produkty naftowe itp.).

3)      Należy stosować środki piorące i myjące ulegające tzw. biodegradacji.

4)      Należy unikać jednorazowych zrzutów dużych ilości ścieków. Korzystniej jest zrzucać ścieki małymi porcjami, gdyż zapewnia to równomierne obciążenie oczyszczalni w większym przedziale czasu.

5)      Należy racjonalnie gospodarować wodą stosując nowoczesne systemy oszczędzające, pamiętając o tym, że oczyszczalnia służy do oczyszczania ścieków a nie wody i że „rozcieńczanie” ścieków wcale nie jest korzystne z punktu widzenia przemian biologicznych zachodzących w procesie oczyszczania ścieków.

UWAGA:  

   Jeżeli przewidujemy zastosowanie oczyszczalni w warunkach gdzie duże, jednoczesne zrzuty ścieków zawsze występują ( np. wieczorna kąpiel większej ilości osób), wtedy należy zamówić większy zbiornik retencyjno-uśredniający.

 

 

 

4.1.    Obsługa i konserwacja oczyszczalni ścieków.

Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50 została zaprojektowana z myślą o jak najmniejszym angażowaniu się użytkownika w czynności eksploatacyjne, jednak istnieje pewne minimum czynności obsługowych, które należy wykonać w celu zapewnienia prawidłowej pracy oczyszczalni.

 

 

 

4.1.1.    Obsługa.

W zakres codziennych przeglądów obsługowych wchodzą następujace czynności:

·          Sprawdzenie prawidłowości pracy sprężarek powietrza.

·          Sprawdzenie szczelności połączeń przewodów powietrznych.

·          Sprawdzenie drożności i orientacyjne określenie wielkości przepływu w układzie recyrkulacji osadu.

·          Sprawdzenie prawidłowości pracy dyfuzorów napowietrzających                  (napowietrzanie i cyrkulacja ścieków równomierne w całej objętości komory napowietrzania ).

·          Ocena wizualna przebiegu procesu oczyszczczania (zapach, barwa ścieków, pienienie na powierzchni itp.).

·          Kontrola prawidłowości pracy układu Z-S.

 

W zakres przeglądów dokonywanych co 7 dni wchodzą:

·          Czynności w zakresie przeglądu codziennego.

·          Sprawdzenie prawidłowości pracy sprężarek i szczelności połączeń w układzie sprężonego  powietrza.

·          Sprawdzenie drożności i orientacyjne określenie wielkości przepływu w układzie recyrkulacji i usuwania osadu.

·          Pobranie próbki ścieków oczyszczonych ze studzienki kontrolnej i jej wizualna ocena (zapach, mętność, zawartość zawiesin itp.).

·          Pobranie próbki ścieków z KN i określenie zawartości osadu
(w wycechowanym cylindrze szklanym o pojemności 1 dm3).

·          Sprawdzenie prawidłowości pracy układu Z-S.

 

4.1.2.    Konserwacja.

Z uwagi na rodzaj zastosowanych tworzyw konstrukcyjnych i wysoką jakość podzespołów mechanicznych, oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-50 w zasadzie nie wymaga żadnych typowych zabiegów konserwacyjnych.

 

 

5.    POMIAR ILOŚCI ŚCIEKÓW.

W przypadku małych oczyszczalni najskuteczniejszym i najtańszym sposobem określenia ilości ścieków jest pomiar ilości zużywanej wody za pomocą wodomierza.

Dodatkowo oczyszczalnie ścieków typu TURBOJET EP-50 posiadają układ czasowego sterowania pracą pompy P1. Z jednostkowej wydajności pompowania i sumarycznego czasu pracy w ciągu doby określa się średni przepływ ścieków przez oczyszczalnię. Ta metoda może być stosowana dla oczyszczalni do których podłączonych jest kilku wydzielonych użytkowników.

Obie wymienione wyżej metody zapewniają pomiar ilości ścieków oczyszczonych z błędem mniejszym od 5 %.

 

 

 

6.    PIERWSZE URUCHOMIENIE OCZYSZCZALNI (ROZRUCH).

Rozruch biologicznej oczyszczalni ścieków jest zespołem czynności koniecznych do wykonania w celu osiągnięcia przez oczyszczalnię zakładanych parametrów pracy i uzyskania zamierzonego efektu technologicznego. Prawidłowe wykonanie czynności rozruchowych zapewni szybkie dojście oczyszczalni do pełnej sprawności i uzyskanie odpowiedniej jakości ścieków oczyszczonych.

Po zakończeniu montażu, sprawdzeniu szczelności zbiorników, drożności połączeń i prawidłowości podłączenia automatycznego układu sterowania można przystąpić do zasadniczych czynności rozruchowych do których należy:

1.    Napełnienie zbiorników wodą do poziomu max. dla każdego zbiornika (zgodnie z poziomami podanymi na profilu podłużnym).

2.    Wykonanie testu sprawności wszystkich urządzeń elektrycznych przez ich kolejne, krótkotrwałe załączenie w pracy ręcznej.

3.    Sprawdzenie równomierności pracy dyfuzorów napowietrzających w komorze napowietrzania KN.

Uwaga: dyfuzory napowietrzające są jedynym zespołem oczyszczalni przeznaczonym do pracy ciągłej, która jest warunkiem niezbędnym do prawidłowej pracy całej oczyszczalni i podtrzymywania życia biologicznego osadu czynnego.

4.    Sprawdzenie rzeczywistej wydajności każdej z pomp przez kolejne załączenie ich na czas potrzebny do przepompowania zadanej objętości do naczynia pomiarowego (np. wiaderka o znanej objętości 10 l) podstawionego pod wylot z rury tłocznej.

5.    Dokonanie prawidłowych nastaw czasówek w układzie automatyki dla odpowiednich pomp wg następującej zasady:

-     średnia dobowa wydajność pompy P1 powinna wynosić ok. 130% przewidywanego (lub lepiej zmierzonego) średniodobowego dopływu ścieków do oczyszczalni. Dla przyjętej zasady, że czas pracy pompy P1 powinien wynosić nie więcej niż 30 s należy więc obliczyć wymagany czas przerwy i dokonać odpowiedniej nastawy na czasówce.

Przykładowo dla danych uzyskanych z pomiarów:

¨    wydajność pompy P1   Qp =14.0 m3/h

¨    średniodobowy dopływ ścieków Qśr. d =  8.0 m3/d

uzyskamy następujące wyniki:

*     czas pracy pompy na dobę  tp = 8.0* 1.3 /14.0 = 0.74 h = 44.4 min. = 2664 s

*     ilość załączeń pompy na dobę  np = 2664/30 = 89 zał.

*     czas przerwy pomiędzy załączeniami:  tr = (24 * 60)/89 = 16.2 min.

W związku z tym na czasówce pompy P1 należy ustawić czas pracy 30 s i czas przerwy ok. 16 min.

-     średniodobowa wydajność pompy do recyrkulacji osadu P2 powinna wynosić ok. 50 ÷ 200% średniodobowego dopływu ścieków do oczyszczalni przy czasie pracy ok. 20-30 s. Obliczeń i nastaw dokonuje się analogicznie jak dla pompy P1.

-     średniodobowa wydajność pompy mamutowej do usuwania osadu nadmiernego PON powinna wynosić ok. 200 l/d. Obliczeń i nastaw dokonuje się analogicznie jak dla pompy P1. Pompę tą można załączyć jednak dopiero po pierwszym przekroczeniu zawartości osadu w KN 500 ml/l w cylindrze miarowym po 1/2 h (próba opisana w p. 7)

6.    „Zaszczepienie” osadu czynnego z pobliskiej, dobrze pracującej oczyszczalni ścieków w ilości ok. 1 m3 zagęszczonego osadu. Osad należy wlać do komory napowietrzania po wcześniejszym odpompowaniu z niej odpowiedniej ilości wody odpowiadającej ilości przywiezionego osadu.

Uwaga: Dowóz osadu nie jest niezbędnym warunkiem pierwszego uruchomienia oczyszczalni, skraca jednak zdecydowanie czas dojścia oczyszczalni do pełnej sprawności technologicznej (do ok. 2-4 tygodni) i zapobiega niekorzystnym zjawiskom mogącym mieć miejsce w trakcie rozruchu (np. nadmierne pienienie się zawartości KN).

7.    Po ok. 24 h napowietrzania osadu można podłączyć dopływ ścieków na oczyszczalnię i uruchomić pracę oczyszczalni w automatycznym układzie sterowania (wcześniej pracowały tylko dyfuzory napowietrzające).

8.    Przy zaszczepieniu podanej ilości „zdrowego” osadu czynnego i prawidłowej pracy wszystkich urządzeń po ok. 4 tygodniach (w okresie zimowym nieco dłużej) oczyszczalnia powinna uzyskać wymagany efekt technologiczny, a ścieki oczyszczone osiągnąć parametry podane w tabeli 4.

 


7.    MOŻLIWE NIESPRAWNOŚCI I SPOSOBY ICH USUWANIA.

 

 

      Tabela 3.

Lp.

Rodzaj
zakłócenia

Efekt wystąpienia zakłócenia

Możliwa przyczyna

Sposób usunięcia niesprawności

1.

Brak napowietrzania ścieków.

Pogorszenie jakości odpływających ścieków.

* Awaria sprężarki.



* Uszkodzenie bezpiecznika sprężarki.

* Brak zasilania sprężarki.

* Nieszczelność w przewodach powietrznych.

* Uszkodzenie dyfuzora napowietrzającego.

* Sprawdzić sprężarkę, w razie uszkodzenia membrany lub zaworków wymienić na nowe.

* Ustalić przyczynę, wymienić bezpiecznik.

* Sprawdzić połączenia elektryczne.

* Uszczelnić lub wymienić przewody powietrzne.

* Zdemontować i sprawdzić stan dyfuzorów
( szczególnie zaworu zwrotnego i membrany ). W razie konieczności wymienić na nowe.

2.

Utrata drożności hydraulicznej układu.

Poziomy ścieków w zbiornikach wyższe od normalnych.

* Zapchanie elementów rurociągu PVC zanieczyszczeniami stałymi ( szmaty, folia itp.).

* Uszkodzona pompa P1 lub jej sterowanie.

* Oczyścić i udrożnić kanały przepływowe.               



* Wyjąć pompę, zlokalizować i naprawić uszkodzenie.

3.

Brak przepływu w układzie recyrkulacji ścieków lub usuwania osadu nadmiernego.

Wypływanie zagniłego osadu w OWt, pogorszenie jakości odpływu.

* Uszkodzona pompa PON lub P2.

* Przepalenie zabezpieczeń elektr. lub elektrozaworu.

 

* Zapchany rurociąg tłoczny pompy P2 lub PON.

* Niewłaściwa nastawa czasu pracy/przerwy przekaźnika czasowego.

* Zlokalizować i naprawić uszkodzenie.

* Ustalić przyczynę i naprawić uszkodzenie.

 

* Zdemontować i udrożnić rurociąg tłoczny.


* Sprawdzić i wyregulować nastawy.

4.

Za duży przepływ w układzie usuwania osadu nadmiernego.

Za małe stężenie osadu w komorze napowietrzania, pogorszenie jakości odpływających ścieków ( wzrost mętności ), zmniejszenie ilości powietrza doprowadzanego do dyfuzorów.

* Zła regulacja przepływu powietrza  przez pompę osadową PON.

* Uszkodzenie elektrozaworu.

* Dokonać sprawdzenia i regulacji zasilania powietrznego pompy.

 

* Naprawić uszkodzenie lub wymienić
 elektrozawór na nowy.

 

 

 

5.

Pogorszenie jakości ścieków na odpływie pomimo poprawnej pracy układu napowietrzania.

* Ciemny kolor ścieków, duża ilość zawiesin stałych, zapach siarkowodoru.

* Ścieki oczyszczone bez zapachu, bardzo mętne, jasne, widoczne zawiesiny w odpływie.

* W komorze napowietrzania na powierzchni tworzy się lekko mulista piana, widoczne kulki smarów.

* Zbyt duża ilość osadu w układzie oczyszczalni.



* Wypłukanie dużej ilości osadu czynnego z układu, np. na skutek przepływu dużej ilości wody w krótkim czasie.

* Gwałtowne wylanie do systemu kanalizacyjnego dużej ilości smaru, oleju itp.

* Usunąć wozem asenizacyjnym zawartość osadnika wstępnego.



* Ustalić przyczynę. Sprawdzić szczelność systemu wodociągowego ( szczególnie krany i spłuczki muszli klozetowych ).



* Ponowny rozruch oczyszczalni po oczyszczeniu komór z toksycznej zawartości.

 

 

 

 

 


Dla przybliżonej oceny sprawności pracy oczyszczalni ścieków można przeprowadzić prostą analizę polegającą na określeniu stężenia osadu czynnego w komorze napowietrzania. Należy w tym celu posłużyć się wyskalowanym cylindrem szklanym o objętości całkowitej 1 dm3.

W celu wykonania analizy należy pobrać próbkę ścieków z komory napowietrzania, zlać ją do cylindra (napełniając go dokładnie do objętości 1 dm3) i odstawić na 1/2 godziny. Po upływie tego czasu należy odczytać zawartość osadu 
[cm3/dm3].

Dla prawidłowo pracującej oczyszczalni ścieków próbka posiada następujące cechy charakterystyczne:

·        wyraźna granica rozdziału ścieków i osadu,

·        ścieki nad osadem klarowne, bez zapachu,

·        osad koloru brązowego o wyraźnej, kłaczkowatej strukturze,

·        zawartość osadu w próbce 200-500 cm3/dm3.

Wszelkie odstępstwa wyglądu próbki od powyższego opisu świadczą o złej pracy oczyszczalni ścieków. Na podstawie obserwacji próbki oraz opisanych w Tabeli 3 rodzajów zakłóceń należy ustalić przyczynę złej pracy układu i niezwłocznie ją usunąć.

W celu dokładnego określenia parametrów pracy oczyszczalni należy pobrać próbkę ścieków z odpływu ( ze studzienki kontrolnej ) o objętości 2 dm3 i oddać do analizy w specjalistycznym laboratorium. Dla prawidłowo pracującej oczyszczalni ścieków podstawowe wyniki powinny mieścić się w następujących granicach:

                                                                                                                                                   Tabela 4.

1. Zawiesina ogólna

< 50  mg/dm3

2. BZT5

< 40  mg/dm3

3. pH

     6.8-7.4

4. CHZT

< 150 mg/dm3

5. Azot ogólny

< 30   mg/dm3

6. Fosfor ogólny

< 5.0   mg/dm3

7. Tlen rozpuszczony

                1-5   mg/dm3

(analiza powinna być wykonana tlenomierzem bezpośrednio po pobraniu próbki )

 


8.    KOŃCOWE UWAGI EKSPLOATACYJNE.

 

1)      Ścisłe przestrzeganie niniejszej instrukcji i dokładne wykonywanie czynności obsługowych i eksploatacyjnych zapewni skuteczną i efektywną pracę oczyszczalni ścieków.

2)      Przy okazji instalacji oczyszczalni ścieków wskazane jest zakupienie wodomierza do obserwacji i kontroli zużycia wody. Godzinowe i średniodobowe zużycie wody nie powinno być wyższe od maksymalnych wartości określonych dla danej wielkości oczyszczalni. Średnie zużycie wody mniejsze od 40 % lub większe od 150% wartości dopuszczalnych świadczy o złym doborze wielkości oczyszczalni i może być przyczyną problemów eksploatacyjnych.  Należy podkreślić, że sztuczne „rozcieńczanie” ścieków większą ilością wody jest niecelowe i w niczym nie przyczyni się do poprawy efektywności pracy oczyszczalni, która jest przeznaczona do oczyszczania ścieków a nie wody.

3)      Po wystąpieniu awarii polegającej na „zatruciu” lub wypłukaniu osadu z komory napowietrzania czas dojścia oczyszczalni do pełnej sprawności technologicznej wynosi podobnie jak przy pierwszym rozruchu ok. 4 tygodni.

4)      Usuwanie osadu nadmiernego do OWs należy rozpocząć dopiero po pierwszym przekroczeniu wartości dopuszczalnej stężenia osadu czynnego w KN tj. ok. 500 cm3/l  po 1/2 h w cylindrze litrowym. Do tego czasu elektrozawór EZ sterujący pracą pompy osadu nadmiernego pozostaje zamknięty.
Usuwanie należy prowadzić systematycznie małymi porcjami (przykładowa nastawa wstępna EZ: 30 s praca, 50 min przerwa, lub częściej w zależności od potrzeb).


5)      Okresowe usuwanie nadmiaru osadu nagromadzonego w układzie oczyszczalni należy przeprowadzać 1 raz w miesiącu lub w razie wystąpienia nadmiernego stężenia osadu w komorze napowietrzania KN (pomimo usuwania osadu nadmiernego).

Jeżeli chcemy uniknąć ponownego rozruchu oczyszczalni należy wybrać tylko zawartość osadnika wstępnego !

6)      Recyrkulacja osadu do KN powinna wynosić 50-200 % średniodobowego dopływu ścieków. Nastawy dokonuje się czasem pracy/przerwy pompy P2. Jest to bardzo ważny parametr, dlatego należy go często kontrolować. Kontroli dokonujemy przez pomiar (np. wiaderkiem) ilości recyrkulowanego osadu w czasie jednostkowym i przeliczenie na przepływ średniodobowy.

UWAGA:

Jednorazowa porcja pompowanego osadu powinna wynosić 30-50 l. Większe porcje pompowanego jednorazowo osadu mogą wywoływać zaburzenia hydrauliczne przy powierzchni osadnika.

7)      Przy wykonywaniu wszelkich czynności obsługowych należy przestrzegać elementarnych zasad higieny, a po ich zakończeniu dokładnie umyć ręce ciepłą wodą z mydłem.

 

 

Użytkownik, który uzyskał pozwolenie na eksploatację oczyszczalni ścieków  i  odprowadzanie ścieków do wyznaczonego odbiornika, za niezachowanie określonych w p. 5 parametrów ścieków oczyszczonych podlega karze określonej w odpowiednich przepisach !!!


9.    DODATKOWA OPCJA CHEMICZNEGO STRĄCANIA FOSFORU.

 

Przy odprowadzaniu ścieków oczyszczonych do wód I klasy czystości i do zbiorników bezodpływowych zachodzi potrzeba zastosowania dodatkowego stopnia chemicznego do strącania fosforu w celu uzyskania jego zawartości w ściekach oczyszczonych na poziomie <1.5 mg/l.

W tym celu do oczyszczalni ścieków typu TURBOJET EP-50 można zamówić dodatkowy stopień chemiczny współpracujący z oczyszczalnią.

W stopniu chemicznym odbywa się dozowanie koagulantu proporcjonalne do ilości dopływających ścieków i do stężenia fosforu koniecznego do usunięcia ze ścieków oczyszczanych.

Niewielkie przepustowości typoszeregu małych oczyszczalni ścieków wymagają precyzyjnych i niezawodnych urządzeń dozujących. W przyjętym rozwiązaniu technicznym zastosowano pompkę perystaltyczną amerykańskiej firmy MASTERFLEX. Pompka ta załącza się określoną ilość razy na dobę na czas potrzebny do przepompowania obliczonej średniej dawki dobowej.

Dozowanie koagulantu odbywa się symultanicznie do komory napowietrzania.

Z uwagi na zwykle występujący brak badań składu ścieków, ostateczną dawkę jednostkową ustala się po wykonaniu badań podczas rozruchu technologicznego oczyszczalni.

Stosowany koagulant - siarczan żelazowy (nazwa handlowa PIX-S) dostarczany jest z firmy „Kemipol” - Police przez sieć regionalnych dystrybutorów, w pojemnikach o wielkości zależnej od zapotrzebowania (wielkości oczyszczalni) i możliwości magazynowych użytkownika oczyszczalni.

Może być dostarczany w beczkach o poj. 55, 160 i 200 dm3, lub cysterną do większych zbiorników stacjonarnych.

Pompka perystaltyczna do dozowania PIX-a umieszczona jest w obudowie z tworzywa sztucznego łącznie z wyłącznikiem, przekaźnikiem czasowym i bezpiecznikami. Zespół ten łącznie ze zbiornikiem na PIX umieszcza się w pobliżu zbiornika KN oczyszczalni ścieków.

W przypadku umieszczenia skrzynki zasilająco - sterującej oczyszczalni w bezpośrednim sąsiedztwie zbiorników, obie te obudowy mogą być wzajemnie ze sobą połączone (identyczne moduły). Upraszcza to znacznie połączenia elektryczne, które prowadzi się krótkimi kablami pomiędzy skrzynkami.

Szczegółowa instrukcja montażu i obsługi stopnia chemicznego dostępna jest u producenta, który na życzenie klienta dokonuje również doboru właściwej dawki koagulantu.

 

 


10.    INSTALACJA ELEKTRYCZNA.

 

10.1.    Budowa.

 

Odbiorniki energii elektrycznej oczyszczalni są zasilane i sterowane ze skrzynki
zasilająco-sterowniczej o stopniu szczelności IP 65. Przewody zasilające chronione są rurkami elektroinstalacyjnymi PVC, a na podejściach do odbiorników wężami elastycznymi PVC. Zasilanie układu doprowadzone jest z instalacji ogólnej obiektu.

10.2.    Odbiorniki energii elektrycznej.

 

Odbiornikami energii elektrycznej są:

-     dwie sprężarki SP1 i SP2 typu HP-150 o mocy znamionowej 160 W zasilane prądem jednofazowym 220 V, 50 Hz i pracujące w sposób ciągły, służące do zasilania powietrzem dyfuzorów napowietrzających w komorze napowietrzania.

-     elektrozawór EZ o mocy znamionowej 10 W zasilany prądem jednofazowym 220 V, 50 Hz pracujący okresowo, służący do zasilania powietrzem pompy usuwania osadu nadmiernego PON.

-     pompa P1 typu BIOX 200/8 firmy NOCCHI o mocy znamionowej 0.9 kW zasilana prądem jednofazowym 220V, 50Hz i pracująca okresowo, służąca do przepompowania ścieków ze zbiornika retencyjnego ZR do komory napowietrzania KN,

-     pompa P2 typu OMNIA 80/5 firmy NOCCHI o mocy znamionowej 0.3 kW zasilana prądem jednofazowym 220V, 50Hz, pracująca okresowo, służąca do recyrkulacji osadu czynnego z dna osadnika wtórnego OWt do komory napowietrzania KN.

 

10.3.    Działanie układu.

 

Układ zasilająco-sterowniczy zabudowany jest w skrzynce z tworzywa termoplastycznego o stopniu szczelności IP 65. Aparatura zawarta w skrzynce zapewnia:

 

-     rozdział energii elektrycznej,

-     zabezpieczenie obwodów od skutków zwarć (bezpieczniki topikowe ),

-     zabezpieczenie przeciwporażeniowe (wyłącznik różnicowo- prądowy),

-     sterowanie odbiornikami zgodnie z przyjętymi założeniami technologicznymi,

-     wypracowanie sygnalizacji stanów pracy i awarii,

-     wypracowanie zewnętrznej sygnalizacji stanów awarii.

10.3.1.    Sprężarka SP1 .

Sprężarka pracuje w sposób ciągły. Załączania i wyłączania dokonuje się przełącznikiem S2 na elewacji skrzynki Z-S, posiadającym położenia ZAŁ-WYŁ. Stan pracy sygnalizowany jest świeceniem diody luminescencyjnej H2 „PRACA”. Sprężarka posiada wewnątrz obudowy własne zabezpieczenie termiczne wyłączające zasilanie po przekroczeniu temperatury dopuszczalnej. Po spadku temperatury poniżej dopuszczalnej granicy, sprężarka jest ponownie automatycznie załączana.

10.3.2.    Sprężarka SP2 .

Działanie układu zasilania sprężarki SP2 jest takie samo jak opisano wyżej dla SP1.

Przełącznik :S3.

Sygnalizacja pracy : H3.

10.3.3.    Elektrozawór EZ.

Elektrozawór EZ może pracować w reżimie sterowania automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z decyzji obsługi ). Wyboru sterowania dokonuje się przełącznikiem sterowania S6 posiadającym położenia:

„A”- sterowanie automatyczne  (czasowe),

„R”- sterowanie ręczne  (praca ciągła),

„WYŁ”- zasilanie wyłączone.

Okresowe załączanie elektrozaworu realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym niesymetrycznym K5, umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i czasu przerwy. Praca sygnalizowana jest świeceniem diody luminescencyjnej H8 „PRACA”.

10.3.4.    Pompa P1 .

Pompa P1 może pracować w reżimie sterowania automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z decyzji obsługi). Wyboru sterowania dokonuje się przełącznikiem S4 posiadającym położenia :

"A" - sterowanie automatyczne ( czasowe )

"R" - sterowanie ręczne ( praca ciągła )

"WYŁ" - zasilanie wyłączone

Okresowe załączanie pompy realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym niesymetrycznym K2, umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i czasu przerwy. Stan pracy sygnalizowany jest świeceniem diody luminescencyjnej H4 "PRACA".

Stan awarii (wyłączenie pompy spowodowane zadziałaniem czujnika termicznego lub inną awarią) sygnalizowany jest świeceniem diody luminescencyjnej H5 "AWARIA". Stan awarii sygnalizowany jest równocześnie w obwodzie zewnętrznym sygnalizacji awarii.

Czas pracy pompy P1 zliczany jest licznikiem godzin pracy L.

10.3.5.    Pompa P2 .

Działanie układu zasilania i sygnalizacji pompy P2 jest takie samo jak opisano wyżej dla P1.

Przełącznik : S5

Przekaźnik : K4

Sygnalizacja pracy : H6

Sygnalizacja awarii : H7

 

10.4.    Ochrona przeciwporażeniowa.

Ochrona przeciwporażeniowa ma na celu niedopuszczenie do przepływu przez ciało człowieka prądu rażeniowego albo ograniczenie przepływu przez szybkie wyłączenie tak, aby zapobiec powstaniu groźnych dla życia i zdrowia skutków patofizjologicznych.

 Ochrona ta polega na uniemożliwieniu dotknięcia do części czynnych w warunkach normalnej eksploatacji oraz spowodowaniu szybkiego wyłączenia w przypadku pojawienia się na częściach przewodzących dostępnych w wyniku uszkodzenia izolacji, napięcia dotykowego,mogącego spowodować w przypadku dotyku pośredniego,przepływ prądu rażeniowego.

W układzie stanowiącym przedmiot niniejszej dokumentacji jako ochronę podstawową zastosowano ochronę przed dotykiem bezpośrednim, z uzupełnieniem ochrony przy użyciu wyłącznika różnicowoprądowego, zainstalowanego w skrzynce zasilająco-sterowniczej zapewniającego wystarczająco szybkie wyłączenie. Wymagane jest umieszczenie szyny PE.

 

Oznaczenie przewodów ochronnych:

-     przewód ochronny PE (zielono-żółty) - przyłączanie do części przewodzących dostępnych,

-     przewód neutralny N (niebieski) - przesył energii elektrycznej

Wszystkie połączenia i przyłączenia przewodów biorących udział w ochronie przeciwpożarowej winny być wykonane w sposób:

-     pewny,

-     trwały w czasie,

-     chroniący przed korozją.

 

Skrzynka zasilająco-sterownicza spełnia wymagania normy PN-91/E-05009/53.

Prace montażowe instalacji elektrycznych winny być wykonane zgodnie z normą
PN-91/E-0500951.

Prace związane z ochroną przeciwporażeniową winny być wykonane zgodnie z normą PN-91/E-05009/481.


10.5.     Wytyczne obsługi i konserwacji.

Aparatura zasilająco-sterownicza umożliwia sterowanie i kontrolę stanów pracy i awarii odbiorników energii elektrycznej oraz sygnalizację świetlną miejscową i zdalną stanów pracy, zagrożenia i awarii. Stała konserwacja pozwala obsłudze na właściwą eksploatację i kontrolę obsługiwanych przez nią urządzeń. W czasie eksploatacji należy przeprowadzić okresowe przeglądy i konserwacje aparatury zamocowanej w jednostkach kompletacyjnych i na urządzeniach technologicznych.

 

Przegląd zewnętrzny obejmuje kontrolę stanu połączeń, zapylenia lub pojawienia się zacieków. Przeglądu zewnętrznego należy dokonywać raz w tygodniu oraz po każdej awarii instalacji mogącej spowodować zamoczenie względnie zapylenie skrzynki lub aparatów i urządzeń, a także każdorazowo po zadziałaniu zabezpieczenia zwarciowego danego obwodu, lub wyłącznika różnicowoprądowego.

 

Konserwacja bieżąca obejmuje kontrolę stanu połączeń na listwach i zaciskach aparatów z usuwaniem zauważonych luzów oraz oczyszczeniem wnętrza skrzynki z pyłu i kurzu. Do oczyszczenia należy używać szmat względnie odkurzacza przemysłowego - nie wolno używać sprężonego powietrza. Konserwacji bieżącej należy dokonywać raz na trzy miesiące względnie częściej jeśli wymagają tego warunki eksploatacyjne.

 

Konserwacja okresowa obejmuje konserwację bieżącą oraz szczegółową kontrolę stanu połączeń na listwach i zaciskach z oczyszczeniem końcówek przewodów, pomiarem rezystencji izolacji przewodów i skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Konserwacji okresowej należy dokonywać raz w roku. Pomiaru rezystencji należy dokonywać po każdorazowym zamoczeniu instalacji. Rezystencja instalacji winna wynosić
min. 1000
W/1V napięcia roboczego.

Wszystkie prace konserwacyjne należy wykonywać w stanie beznapięciowym. Osoby wykonujące powyższe prace winny być przeszkolone z dziedziny eksploatacji i konserwacji urządzeń elektrycznych do 1 kV i powinny posiadać odpowiednią grupę BHP. Pomiary okresowe skuteczności ochrony przeciwporażeniowej i rezystencji izolacji winny być zlecane osobom posiadającym odpowiednie uprawnienia. Protokół z tych pomiarów winien otrzymać kierownik obiektu odpowiedzialny za działanie tych urządzeń elektrycznych.

Warunki normalnej eksploatacji:

-     aparatura elektryczna nie powinna być narażona podczas eksploatacji na trwałe wibracje, wstrząsy względnie uderzenia,

-     otaczające powietrze nie powinno zawierać pyłów składników wywołujących korozję i  niszczenie powłok ochronnych,

-     na aparaty i urządzenia elektryczne nie powinno oddziaływać intensywne promieniowanie cieplne,

-     urządzeń elektrycznych nie wolno obmywać strumieniem wody, ani czyścić sprężonym powietrzem.