INSTRUKCJA
MONTAŻU I OBSŁUGI
BIOLOGICZNEJ OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW
typu
TURBOJET EP-150
Poznań, lipiec 2003 r.
SPIS TREŚCI
1. WSTĘP.............................................................................................................................................................................
1.1. Zakres stosowania...........................................................................................................................................
1.2. Zalecane obciążenie oczyszczalni.........................................................................................................
2. BUDOWA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW..................................................................................................................
3. INSTRUKCJA MONTAŻU...........................................................................................................................................
4. INSTRUKCJA OBSŁUGI...........................................................................................................................................
4.1. Obsługa i konserwacja oczyszczalni ścieków............................................................................
4.1.1. Obsługa...............................................................................................................................................................
4.1.2. Konserwacja.......................................................................................................................................................
5. POMIAR ILOŚCI ŚCIEKÓW....................................................................................................................................
6. PIERWSZE URUCHOMIENIE OCZYSZCZALNI (ROZRUCH).........................................................................
7. MOŻLIWE NIESPRAWNOŚCI I SPOSOBY ICH USUWANIA.........................................................................
8. KOŃCOWE UWAGI EKSPLOATACYJNE............................................................................................................
9. DODATKOWA OPCJA CHEMICZNEGO STRĄCANIA FOSFORU...............................................................
10. INSTALACJA ELEKTRYCZNA.............................................................................................................................
10.1. Budowa.................................................................................................................................................................
10.2. Odbiorniki energii elektrycznej.............................................................................................................
10.3. Działanie układu...........................................................................................................................................
10.3.1. Sprężarka SP...................................................................................................................................................
10.3.2. Pompa P1..........................................................................................................................................................
10.3.3. Pompa P2..........................................................................................................................................................
10.3.4. Pompa P3..........................................................................................................................................................
10.3.5. Pompa P4..........................................................................................................................................................
10.4. Ochrona przeciwporażeniowa..............................................................................................................
10.5. Wytyczne obsługi i konserwacji...........................................................................................................
Postępująca
degradacja środowiska naturalnego, wzrost skażenia wód powierzchniowych i
podziemnych oraz szybko rosnące koszty wywozu ścieków nieoczyszczonych zmuszają
nas do szukania efektywnych i skutecznych rozwiązań korzystnych ekonomicznie i
przyjaznych dla środowiska.
Skomplikowany
problem biologicznego oczyszczania ścieków z niewielkich jednostek osadniczych
rozwiązuje w prosty sposób biologiczna oczyszczalnia ścieków typu
TURBOJET EP-150, która może
skutecznie oczyszczać ścieki pochodzące od 100-140 Równoważnych Mieszkańców.
Ścisłe
przestrzeganie postanowień niniejszej instrukcji umożliwi wykonanie prawidłowego
montażu, podłączenia i uruchomienia oraz zapewni długoletnią, bezawaryjną
eksploatację oczyszczalni, zwłaszcza, że do jej budowy zastosowano wyłącznie
tworzywa sztuczne i materiały odporne na korozję.
Oczyszczalnia
ścieków typu TURBOJET EP-150 pracuje w
oparciu o metodę „niskoobciążonego osadu
czynnego” i realizuje biologiczny proces oczyszczania ścieków podobnie jak
duże oczyszczalnie komunalne. Dla zapewnienia poprawnej pracy oczyszczalni nie
jest potrzebne stosowanie jakichkolwiek chemicznych czy biologicznych
preparatów wspomagających. Proces oczyszczania ścieków realizowany jest w
warunkach tlenowych przez bakterie i mikroorganizmy pobierające
zanieczyszczenia zawarte w ściekach jako pokarm i rozkładające substancje
organiczne. Towarzyszy temu procesowi przyrost masy struktur biologicznych,
tzw. osadu czynnego. Dla zachowania
równowagi biologicznej nadmiar „wyhodowanego” osadu czynnego musi być okresowo
odprowadzany z układu oczyszczania, np. wywożony wozem asenizacyjnym na wyznaczony
punkt zlewny.
Proces
oczyszczania ścieków przebiega optymalnie w temperaturze 10-20 oC, dlatego zaleca się zakopanie zbiorników
oczyszczalni poniżej głębokości przemarzania gruntu lub zastosowanie dodatkowej
izolacji termicznej.
Oczyszczalnia
ścieków typu TURBOJET EP-150 może
być stosowana do oczyszczania ścieków o składzie zbliżonym do typowych ścieków
gospodarczo-bytowych. Typowy zakres stosowania to: zespoły mieszkaniowe
budownictwa wielorodzinnego, szkoły, przedszkola, sanatoria, domy pomocy
społecznej, miejsca obsługi podróżnych przy trasach szybkiego ruchu i
autostradach itp.
Przy zamiarze stosowania
oczyszczalni do innych rodzajów ścieków, zwłaszcza ścieków przemysłowych (np. z
gorzelni, ubojni, masarni itp.) konieczna jest konsultacja z producentem w celu
dobrania odpowiedniego układu technologicznego oczyszczania ścieków ( przy
zachowaniu warunku obciążenia oczyszczalni ładunkiem zanieczyszczeń pochodzącym
od 130-160 MR ).
Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-150 przeznaczona jest do oczyszczania ścieków odprowadzanych w ilościach 19.5-24.0 m3/d. Przy innym, nietypowym składzie ścieków stosuje się przeliczenie na tzw. Mieszkańców Równoważnych MR. Przelicznik ilości ścieków bytowo-gospodarczych na MR podaje tabela 1. Tabela 1 .
Typ oczyszczalni
|
Przepustowość |
|
TURBOJET EP-120 |
19.5-24.0 m3/d |
130-160 MR |
Zasadę działania oczyszczalni ścieków typu TURBOJET EP-150 przedstawia zamieszczony dalej schemat ideowy:
Oczyszczalnia ścieków składa
się z następujących głównych elementów:
¨ osadnik wstępny OWs
¨ zbiornik retencyjny (pompownia ścieków) ZR
¨ komora napowietrzania KN
¨ osadniki wtórne OWt1 i OWt2
¨ studzienka kontrolna SK
¨ zbiornik osadu nadmiernego ZO
¨ wyposażenie mechaniczne:
· sprężarka powietrza SP
· dyfuzory napowietrzające DN
· pompa główna do ścieków P1
· pompy do recyrkulacji osadu P2 i P3
· pompa do usuwania osadu nadmiernego P4
· koryta odpływowe KO
¨ elektryczny zespół zasilająco-sterujący Z-S
Charakterystykę
zastosowanych urządzeń napowietrzających podaje tabela 2.
TURBOJET EP-150 |
50.0 |
1.8 |
ENVICON
|
34.0 |
OSADNIK WSTĘPNY OWs - wykonany jest z laminatów
poliestrowo-szklanych. Wykonany jest jako zbiornik „leżący” cylindryczny,
składa się z trzech sekcji połączonych kołnierzowo za pomocą nitów. Od góry
zamknięty jest pokrywą ochronną. Czynna pojemność zbiornika osadnika wynosi ok.
12 m3. Istnieje możliwość wykonania OWs z innych materiałów np. kręgów betonowych itp.
ZBIORNIK RETENCYJNY ZR - wykonany z laminatów
poliestrowo-szklanych, ma kształt kulisty. W Zbiorniku Retencyjnym umieszczona
jest pompa
zatapialna P1. Czynna pojemność retencyjna zbiornika wynosi ok. 7 m3.
Zbiornik posiada przelew awaryjny, którym w wypadku awarii pompy P1
lub przy chwilowej zwiększonej ilości ścieków, ich nadmiar przelewa się do
komory napowietrzania (przy możliwym chwilowym podtopieniu kanalizacji
doprowadzającej ścieki).
KOMORA NAPOWIETRZANIA KN - wykonana jest jako „leżący”
zbiornik cylindryczny składający się z czterech sekcji. Posiada dwie studzienki
włazowe dla umożliwienia obsługi i konserwacji. W zbiorniku KN umieszczone są dyfuzory napowietrzające.
OSADNIKI WTÓRNE OWt1 i OWt2 - wykonane z laminatów
poliestrowo-szklanych. Pracują w układzie równoległym, więc wzajemne połączenia
rurowe zapewniają równomierny rozpływ ścieków. Wyposażone są w centralną rurę
dopływową i regulowane koryto odpływowe z obwodowym przelewem pilastym. Na dnie
osadników umieszczone są pompy zatapialne ( odpowiednio P2 I P3
) do recyrkulacji osadu czynnego do ZR.
STUDZIENKA KONTROLNA SK - wykonana jest z rury PVC
z kaskadowym dopływem i odpływem ścieków. Różnica poziomu wlotu i wylotu
zapewnia możliwość poboru ścieków do badań analitycznych. Studzienka przykryta
jest pokrywą.
ZBIORNIK OSADU NADMIERNEGO ZO - służy do gromadzenia osadu
nadmiernego odprowadzanego cyklicznie z układu oczyszczania ścieków (z dna
osadników wtórnych). Wykonany jest identycznie jak zbiornik retencyjny ZR.
Wyposażony jest w przelew, którym tzw. wody nadosadowe wracają do osadnika
wstępnego OWs.
SPRĘŻARKA POWIETRZA SP - służy do ciągłego (lub
cyklicznego) napowietrzania ścieków. Uwagi dotyczące budowy i eksploatacji
sprężarki zawarte są w dołączonej „Instrukcji obsługi sprężarki”.
DYFUZORY NAPOWIETRZAJĄCE DN - wykonane są w całości z tworzyw sztucznych.
Zaopatrzone są w membrany gumowe ze specjalnej, odpornej na starzenie gumy
ponacinanej w sposób zapewniający drobnopęcherzykową strukturę napowietrzania.
W oczyszczalni typu TURBOJET EP-150
stosuje się 4 zespołów dyfuzorów po 3 szt. w każdym.
POMPY DO RECYRKULACJI OSADU NADMIERNEGO P2
i P3 - są to pompy zatapialne umieszczone na dnie osadników wtórnych. Pracą
dpowiedniej pompy steruje przekaźnik czasowy. Po wyjściu z osadników ich
rurociągi tłoczne podają osad do ZR (patrz
schemat technologiczny).
POMPA DO OSADU NADMIERNEGO P4 - jest to pompa zatapialna
umieszczona na dnie komory napowietrzania. Po wyjściu ze zbiornika jej rurociąg
tłoczny podaje osad do ZO (patrz
schemat technologiczny).
KORYTO ODPŁYWOWE KO - służy do równomiernego
zbierania sklarowanych ścieków z powierzchni Osadnika Wtórnego. Koryto ma
kształt pierścieniowej rynny z naciętym obwodowo przelewem „pilastym”. Do precyzyjnego
wypoziomowania koryta służą śruby i nakrętki regulacyjne ustawiane w trakcie
montażu.
ELEKTR. ZESPÓŁ ZASILAJĄCO-STERUJĄCY - zapewnia zasilanie,
sterowanie i zabezpieczenie poszczególnych odbiorników energii elektrycznej
przed skutkami zwarć i przeciążeń, oraz informuje o stanach awaryjnych. Steruje
również pracą pomp zatapialnych w układzie recyrkulacji i usuwania osadu
nadmiernego. Schemat ideowy układu Z-S
umieszczony jest w ostatnim rozdziale niniejszej INSTRUKCJI OBSŁUGI.
Przy wyborze lokalizacji
oczyszczalni należy uwzględnić konieczność ochrony zbiorników oczyszczalni
przed ew. uszkodzeniami mechanicznymi wywołanymi np. nadmiernym obciążeniem
powierzchniowym przyległego gruntu (np. od parkujących pojazdów samochodowych,
skarpą powyżej pokryw zbiorników itp.). Należy w związku z tym wyraźnie
wydzielić strefę ochrony oczyszczalni, o wielkości odpowiadającej rzutowi w
planie zbiorników +2 m zapasu z każdej strony. Strefa ta nie może być narażona
na żadne dodatkowe obciążenia mechaniczne (poza naturalnym obciążeniem
gruntem).
Przed zainstalowaniem
zbiorników oczyszczalni ścieków należy upewnić się, czy warunki gruntowe
pozwalają na dokonanie posadowienia zbiorników w gruncie tradycyjnymi metodami.
Przeszkodą może być na przykład tzw. kurzawka i wysoki poziom wód gruntowych.
W terenie, gdzie występuje
okresowy wysoki poziom wód gruntowych (sięgający powyżej dna zakopanego
zbiornika), należy liczyć się z dodatkową, czasami bardzo dużą siłą wyporu
działającą na zbiorniki. W związku z tym, aby w okresie eksploatacji uniknąć niebezpieczeństwa
wyniesienia zbiorników i zniszczenia instalacji, należy bezwzględnie pamiętać o
ich opróżnianiu tylko do granicy poziomu wód gruntowych (np. przy okresowym
opróżnianiu zawartości Osadnika Wstępnego)!!!
Jeżeli stały, wysoki poziom
wód gruntowych uniemożliwiałby posadowienie zbiornika klasycznymi metodami,
wówczas należy obetonować cały zbiornik masywnym kołnierzem betonowym o
ciężarze większym od siły wyporu dla osadzanego zbiornika.
Wykonanie instalacji w
trudnych warunkach terenowych jest możliwe, jednak prace ziemne lepiej zlecić w
takim przypadku wyspecjalizowanej firmie.
Producent oczyszczalni nie
ponosi odpowiedzialności za ew. uszkodzenia mechaniczne zbiorników spowodowane
niefachowym bądź niestarannym montażem.
UWAGA:
Głębokość posadowienia
zbiorników nie powinna być większa od wysokości odpowiednich studzienek
włazowych (powinny wystawać ponad poziom terenu 4-10 cm). Jeżeli wylot
kanalizacji doprowadzającej ścieki do oczyszczalni jest głębiej niż 1.0 m (do
1.3 m), wówczas należy zastosować dodatkowe przedłużenie studzienki włazowej,
lub zamówić ją w wykonaniu specjalnym. W tym przypadku należy zawsze ze względu
na zwiększone obciążenie gruntem zastosować dodatkowe obetonowanie zewnętrznego
płaszcza zbiorników (do wysokości rurociągów technologicznych). Dotyczy to
tylko zbiorników OWs i ZR.
Jeżeli wylot kanalizacji
wypada poniżej 1.3 m pod poziomem gruntu, wówczas należy zastosować zbiorniki OWs i ZR wykonane z kręgów betonowych, lub wykonane z grubszej warstwy
laminatu (na specjalne zamówienie) i dobrze obetonowane!
Pozostałe zbiorniki tzn. KN, OWt1, OWt2 i ZO należy
umieścić na normalnym poziomie.
Poniżej pokazano przykładowy profil podłużny
po drodze przepływu ścieków, na którym pokazano charakterystyczne rzędne dla
wybranego układu terenowego gdzie:
- poziom terenu wynosi +5.00
m.n.p.m. (poziom porównawczy +0.00 m.n.p.m.),
- dno kanału doprowadzającego
ścieki do oczyszczalni jest zagłębione 1.0 m poniżej poziomu terenu,
- rzędna wylotu do odbiornika
pozwala na grawitacyjne odprowadzenie ścieków oczyszczonych.
Przy występujących w
indywidualnych rozwiązaniach różnicach, należy je uwzględnić przy ustalaniu
poziomów posadowienia zbiorników zachowując podane na profilu proporcje.
W normalnych
warunkach terenowych w celu zainstalowania oczyszczalni ścieków
należy:
* wykonać wykopy odpowiadające
gabarytom zbiorników,
* na dnie wykopu ułożyć
warstwę drobnego tłucznia, żwiru, żużla itp. o grubości ok. 15 cm i dobrze
zagęścić,
* sprawdzić zgodność rzędnych
wykopu z założeniami projektowymi,
* na przygotowanym podłożu
ustawić zbiorniki oczyszczalni, obciążając je wodą do ciężaru ok. 100 kg i
dokładnie wypoziomować (zbiornik KN i OWs ze względu na ich dużą masę można
poziomować bez dodatkowego dociążenia),
*
zalewać stopniowo zbiorniki wodą wykonując jednocześnie zewnętrzny
zasyp gruntem bez kamieni i zagęszczając dokładnie kolejne warstwy grubości ok.
20 cm (okolice kołnierzy łączących segmenty zbiorników, a dla zbiorników podwyższonych
również całą część walcową i dno należy starannie obetonować),
Z uwagi na rodzaj zastosowanego na zbiorniki
materiału konstrukcyjnego jednoczesne napełnianie wodą i zewnętrzne obsypywanie
jest niezbędnym warunkiem prawidłowego posadowienia zbiorników oczyszczalni !!!
*
podłączyć dopływ ścieków, połączyć zbiorniki i studzienkę kontrolną
rurociągami PVC wg. schematu technologicznego.
*
wykonać podłączenie rurociągów f40 PE układu recyrkulacji i
usuwania osadu nadmiernego do przygotowanych w zbiornikach króćców.
*
wykonać podłączenie rurociągu f50 PE układu tłocznego pompy
P1 do przygotowanych w zbiornikach króćców.
Należy zwrócić szczególną
uwagę na zachowanie ciągłego spadku na całej długości rurociągów (w kierunku
przepływu lub w odwrotnym), zapewniającego całkowite opróżnienie rury po
ustaniu dopływu ścieków. Zapobiegnie to osadzaniu się zanieczyszczeń, a w
warunkach zimowych zamarzaniu przy okresowym braku przepływu.
Uwaga:
Ze wględu
na występujące różnice terenowe dla poszczególnych lokalizacji przy braku
szczegółowego projektu technicznego zbiorniki zostaną dostarczone bez wlaminowanych
króćców (do wykonania podczas montażu).
Rurociągi
tłoczne pomp P1 – P4 należy wprowadzić przez ściany boczne odpowiednich
studzienek włazowych (jest to niezbędne do późniejszej kontroli przepływu !),
* ocieplić łupkami
styropianowymi wszystkie rury prowadzone powyżej granicy strefy przemarzania
określonej dla danego regionu.
* umocować kominki
wentylacyjne w otworach przygotowanych w zbiornikach,
* ułożyć elektryczny kabel
zasilający (wskazane ułożenie w rurkach osłonowych),
* zamontować obciążniki do
rusztu napowietrzającego i na linkach osadzić ruszt na dnie zbiornika. Przy
wkładaniu rusztu przez studzienki włazowe należy zachować szczególną
ostrożność, aby nie uszkodzić dyfuzorów.
* połączyć sprężarkę z
zespołami dyfuzorów zwracając uwagę na ułożenie przewodu tłocznego powietrza ze
spadkiem w kierunku dyfuzorów. Z uwagi na możliwość wykraplania się wody w
przewodzie tłocznym, takie ułożenie zapewni samoczynny spływ ew. skroplin przez
dyfuzory. Sprężarkę należy połączyć z odpowiednim rusztem osobnym przewodem,
* pomiędzy brzegiem studzienki
a kołnierzem wiadra podtrzymującego instalację napowietrzającą zachować dystans
ok. 1.5 cm zabezpieczając szczelinę przed jej przypadkowym zasłonięciem np.
przez śnieg, liście itp.
* wypoziomować dokładnie
koryta odpływowe w osadnikach wtórnych dla uzyskania równomiernego przepływu
przez przelewy pilaste.
* wykonać podłączenie układu
automatyki i sprawdzić poprawność wykonanych połączeń.
UWAGA:
Staranne wykonanie prac montażowych oraz prawidłowa
regulacja podzespołów oczyszczalni gwarantuje wieloletnią, niezawodną pracę
instalacji. Producent nie ponosi odpowiedzialności za nieprawidłowe działanie
oczyszczalni powstałe na skutek niestarannego montażu lub niewłaściwej regulacji
urządzeń stanowiących wyposażenie oczyszczalni.
W utrudnionych warunkach terenowych poza wcześniej wymienionymi
czynnościami należy ponadto:
*
zastosować dodatkowe odwodnienie wykopu i ew. wzmocnienie ścian,
*
zastosować trwałe obetonowanie zbiorników na całej wysokości (od dna do
poziomu rurociągów technologicznych),
*
zastosować do zasypu zamiast gruntu rodzimego piasek lub żwir
zagęszczany warstwowo wibratorem,
*
ogrodzić teren oczyszczalni dla zabezpieczenia przed przypadkowymi
uszkodzeniami zbiorników.
Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-150 nie wymaga stałej
obsługi, a jedynie okresowego wykonywania pewnych czynności
regulacyjno-kontrolnych. Okresowe przeglądy podzespołów, tak jak w każdym innym
urządzeniu technicznym mają na celu zapobieganie awariom elementów wyposażenia
oczyszczalni.
Prawidłowa praca biologicznej oczyszczalni ścieków wymaga
przestrzegania następujących zaleceń ogólnych z którymi należy zapoznać jej
przyszłych użytkowników:
1)
Nie należy wrzucać do urządzeń kanalizacyjnych żadnych większych części
stałych (poza papierem toaletowym) mogących zakłócić pracę oczyszczalni.
2)
Należy stosować środki higieny ulegające biodegradacji (wykluczone
tworzywa sztuczne, folie sztywne papiery itp.)
3)
Zabrania się zlewania do kanalizacji płynów lub innych środków
toksycznych mogących spowodować zanik życia biologicznego w strukturze osadu
czynnego ( tłuszcze w większych ilościach, rozpuszczalniki organiczne, produkty
naftowe itp. ).
4)
Należy stosować nowoczesne środki piorące i myjące ulegające tzw.
biodegradacji.
5)
Należy unikać jednorazowych zrzutów dużych ilości ścieków. Korzystniej
jest zrzucać ścieki małymi porcjami, gdyż zapewnia to równomierne obciążenie
oczyszczalni w większym przedziale czasu.
Należy racjonalnie
gospodarować wodą stosując nowoczesne systemy oszczędzające, pamiętając o tym,
że oczyszczalnia służy do oczyszczania ścieków a nie wody i że „rozcieńczanie”
ścieków wcale nie jest korzystne z punktu widzenia przemian biologicznych zachodzących
w procesie oczyszczania ścieków.
UWAGA:
Jeżeli
planujemy zastosowanie oczyszczalni w warunkach gdzie mogą wystąpić duże, jednoczesne
zrzuty ścieków (np. wieczorna kąpiel większej ilości osób), należy zamówić większy
zbiornik retencyjny ZR.
Oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-150 została zaprojektowana
z myślą o jak najmniejszym angażowaniu się użytkownika w czynności
eksploatacyjne, jednak istnieje pewne minimum czynności obsługowych, które
należy wykonać w celu zapewnienia prawidłowej pracy oczyszczalni.
W zakres codziennych
przeglądów obsługowych wchodzą następujące czynności:
· Pobranie próbki ścieków z KN i określenie zawartości osadu (w
wycechowanym cylindrze szklanym o pojemności 1 dm3). Jeżeli ilość
osadu w układzie jest większa od wymaganej, należy zwiększyć jednostkową ilość
osadu nadmiernego odprowadzanego do zbiornika osadu ZO (w sposób opisany w dalszej części instrukcji).
· Sprawdzenie prawidłowości
pracy sprężarek powietrza.
· Sprawdzenie szczelności
połączeń przewodów powietrznych.
· Sprawdzenie pracy pomp i
drożności w układzie recyrkulacji osadu.
· Sprawdzenie prawidłowości
pracy dyfuzorów napowietrzających (napowietrzanie i cyrkulacja ścieków
równomierne w całej objętości komory napowietrzania ).
· Ocena wizualna przebiegu
procesu oczyszczania ( zapach, barwa ścieków, pienienie na powierzchni itp. ).
· Kontrola prawidłowości pracy
układu Z-S.
· Dokonanie odczytu licznika
godzin pracy pompy P1 i
określenie średniodobowego przepływu ścieków. (Zapisu dokonuje się w tabeli w
specjalnie zaprowadzonym zeszycie).
W zakres
przeglądów dokonywanych co 7 dni wchodzą:
· Czynności w zakresie
przeglądu codziennego.
· Sprawdzenie prawidłowości
pracy sprężarek i szczelności połączeń w układzie sprężonego powietrza.
· Sprawdzenie drożności i orientacyjne
określenie wielkości przepływu w układzie recyrkulacji osadu.
· Pobranie próbki ścieków
oczyszczonych ze studzienki kontrolnej i jej wizualna ocena (zapach, mętność,
zawartość zawiesin itp.).
Z
uwagi na rodzaj zastosowanych tworzyw konstrukcyjnych i wysoką jakość podzespołów
mechanicznych, oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP-150 w zasadzie nie wymaga
żadnych typowych zabiegów konserwacyjnych.
W przypadku małych oczyszczalni najskuteczniejszym i najtańszym sposobem
określenia ilości ścieków jest pomiar ilości zużywanej wody za pomocą wodomierza.
Dodatkowo oczyszczalnie ścieków typu TURBOJET EP-150 posiadają układ
czasowego sterowania pracą pompy P1. Z jednostkowej wydajności
pompowania i sumarycznego czasu pracy w ciągu doby określa się średni przepływ
ścieków przez oczyszczalnię. Ta metoda może być stosowana dla oczyszczalni do
których podłączonych jest kilku wydzielonych użytkowników.
Obie wymienione wyżej metody zapewniają pomiar ilości ścieków
oczyszczonych z błędem mniejszym od 5 %.
Rozruch biologicznej oczyszczalni ścieków jest zespołem czynności
koniecznych do wykonania w celu osiągnięcia przez oczyszczalnię zakładanych
parametrów pracy i uzyskania zamierzonego efektu technologicznego. Prawidłowe
wykonanie czynności rozruchowych zapewni szybkie dojście oczyszczalni do pełnej
sprawności i uzyskanie odpowiedniej jakości ścieków oczyszczonych.
Po zakończeniu montażu, sprawdzeniu szczelności zbiorników, drożności
połączeń i prawidłowości podłączenia automatycznego układu sterowania można
przystąpić do zasadniczych czynności rozruchowych do których należy:
1. Napełnienie zbiorników wodą
do poziomu max. dla każdego zbiornika (zgodnie z poziomami podanymi na profilu
podłużnym).
2. Wykonanie testu sprawności
wszystkich urządzeń elektrycznych przez ich kolejne, krótkotrwałe załączenie w
pracy ręcznej.
3. Sprawdzenie równomierności
pracy dyfuzorów napowietrzających w komorze napowietrzania KN.
Uwaga: dyfuzory napowietrzające są jedynym zespołem oczyszczalni przeznaczonym
do pracy ciągłej, która jest warunkiem niezbędnym do prawidłowej pracy całej
oczyszczalni i podtrzymywania życia biologicznego osadu czynnego.
4. Sprawdzenie rzeczywistej
wydajności każdej z pomp przez kolejne załączenie ich na czas potrzebny do przepompowania
zadanej objętości do naczynia pomiarowego (np. wiaderka o znanej objętości 10
l) podstawionego pod wylot z rury tłocznej.
5. Dokonanie prawidłowych nastaw
czasówek w układzie automatyki dla odpowiednich pomp wg. następującej zasady:
-
średnia dobowa wydajność pompy P1 powinna wynosić ok. 130%
przewidywanego (lub lepiej zmierzonego) średniodobowego dopływu ścieków do
oczyszczalni. Dla przyjętej zasady, że czas pracy pompy P1 powinien
wynosić nie więcej niż 30 s należy
więc obliczyć wymagany czas przerwy i dokonać odpowiedniej nastawy na czasówce.
Przykładowo dla danych
uzyskanych z pomiarów:
¨
wydajność pompy P1 Qp
=14.0 m3/h
¨
średniodobowy dopływ ścieków Qśr. d = 22.0 m3/d
uzyskamy następujące wyniki:
*
czas pracy pompy na dobę tp
= 22.0* 1.3 /14.0 = 2.04 h = 122.6 min. = 7354 s
*
ilość załączeń pompy na dobę np
= 7354/30 = 245 zał.
*
czas przerwy pomiędzy załączeniami:
tr = (24 * 60)/245 = 5.9 min.
W związku z tym na czasówce pompy P1 należy ustawić czas
pracy 30 s i czas przerwy ok. 6 min.
-
średniodobowa wydajność pomp do recyrkulacji osadu (P2 i P3)
powinna wynosić ok. 50 ÷ 200% średniodobowego dopływu ścieków do oczyszczalni
przy czasie pracy ok. 20-30 s. Obliczeń i nastaw dokonuje się analogicznie jak
dla pompy P1
-
średniodobowa wydajność pompy do usuwania osadu nadmiernego (P4)
powinna wynosić ok. 500 l/d. Obliczeń i nastaw dokonuje się analogicznie jak
dla pompy P1. Pompę tą można załączyć jednak dopiero po pierwszym
przekroczeniu zawartości osadu w KN 500 ml/l w cylindrze miarowym po 1/2 h
(próba opisana w p. 7)
6. „Zaszczepienie” osadu
czynnego z pobliskiej, dobrze pracującej oczyszczalni ścieków w ilości ok. 7-
10 m3 zagęszczonego osadu. Osad należy wlać do komory napowietrzania
po wcześniejszym odpompowaniu z niej odpowiedniej ilości wody odpowiadającej
ilości przywiezionego osadu.
Uwaga: Dowóz osadu nie jest niezbędnym warunkiem pierwszego uruchomienia
oczyszczalni, skraca jednak zdecydowanie czas dojścia oczyszczalni do pełnej
sprawności technologicznej (do ok. 4 tygodni) i zapobiega niekorzystnym
zjawiskom mogącym mieć miejsce w trakcie rozruchu (np. nadmierne pienienie się
zawartości KN).
7. Po ok. 24 h napowietrzania
osadu można podłączyć dopływ ścieków na oczyszczalnię i uruchomić pracę oczyszczalni
w automatycznym układzie sterowania (wcześniej pracowały tylko dyfuzory
napowietrzające).
8. Przy zaszczepieniu podanej ilości „zdrowego” osadu czynnego i prawidłowej pracy wszystkich urządzeń po ok. 4 tygodniach (w okresie zimowym nieco dłużej) oczyszczalnia powinna uzyskać wymagany efekt technologiczny, a ścieki oczyszczone osiągnąć parametry podane w tabeli 4.
Tabela 3.
Lp. |
Rodzaj |
Efekt wystąpienia zakłócenia |
Możliwa przyczyna |
Sposób usunięcia
niesprawności |
1. |
Brak napowietrzania ścieków. |
Pogorszenie jakości odpływających ścieków. |
* Awaria sprężarki. * Uszkodzenie bezpiecznika sprężarki. * Brak zasilania sprężarki. * Nieszczelność w przewodach powietrznych. * Uszkodzenie dyfuzorów napowietrzających. |
* Sprawdzić sprężarkę, w razie uszkodzenia membrany lub zaworków wymienić na nowe. * Ustalić przyczynę, wymienić bezpiecznik. * Sprawdzić połączenia elektryczne. *
Uszczelnić lub wymienić przewody powietrzne. * Zdemontować i sprawdzić stan dyfuzorów ( szczególnie zaworów zwrotnych i membrany ). W razie konieczności wymienić na nowe. |
2. |
Utrata drożności hydraulicznej układu. |
Poziomy ścieków w zbiornikach wyższe od normalnych. |
Zapchanie elementów rurociągu PVC zanieczyszczeniami stałymi (szmaty, folia itp.). |
Oczyścić i udrożnić kanały przepływowe. |
3. |
Brak przepływu w układzie recyrkulacji i usuwania osadu. |
Wypływanie zagniłego osadu w OWt, pogorszenie jakości odpływu. |
* Uszkodzona jedna z pomp P2 – P4. * Przepalenie zabezpieczeń elektr. * Zapchany rurociąg tłoczny. * Niewłaściwa nastawa czasu pracy/przerwy przekaźnika czasowego. |
* Zlokalizować i naprawić uszkodzenie. * Ustalić przyczynę i naprawić uszkodzenie. * Zdemontować pompę i udrożnić rurociąg tłoczny. * Sprawdzić i wyregulować nastawy. |
4. |
Pogorszenie jakości ścieków na odpływie pomimo poprawnej pracy układu napowietrzania i usuwania osadu. |
* Ciemny kolor ścieków, duża ilość zawiesin stałych, zapach siarkowodoru. * Ścieki oczyszczone bez zapachu, bardzo mętne, jasne, widoczne zawiesiny w odpływie.
|
* Zbyt duża ilość osadu w układzie oczyszczalni.
** Niedokładne wypoziomowanie krawędzi przelewu koryta odpływowego. * Gwałtowne wylanie do systemu kanalizacyjnego dużej ilości smaru, oleju itp. |
* Usunąć wozem asenizacyjnym zawartość osadnika wstępnego i zbiornika osadu nadmiernego. (Normalnie usuwać 1 raz na miesiąc lub częściej). * Sprawdzić szczelność systemu wodociągowego ( szczególnie krany i spłuczki muszli klozetowych ).
|
Dla przybliżonej oceny
sprawności pracy oczyszczalni ścieków można przeprowadzić prostą analizę
polegającą na określeniu stężenia osadu czynnego w komorze napowietrzania.
Należy w tym celu posłużyć się wyskalowanym cylindrem szklanym o objętości całkowitej
1 dm3.
Uwaga: Analiza ilości osadu czynnego w Komorze Napowietrzania wchodzi w
zakres czynności przeglądu codziennego.
W celu wykonania analizy
należy pobrać próbkę ścieków z komory napowietrzania, zlać ją do cylindra (
napełniając go dokładnie do objętości 1 dm3) i odstawić na 1/2
godziny. Po upływie tego czasu należy odczytać zawartość osadu [ cm3/dm3].
Dla prawidłowo pracującej
oczyszczalni ścieków próbka posiada następujące cechy charakterystyczne:
·
wyraźna granica rozdziału ścieków i osadu,
·
ścieki nad osadem klarowne, bez zapachu,
·
osad koloru brązowego o wyraźnej, kłaczkowatej strukturze,
·
zawartość osadu w próbce 200-500 cm3/dm3.
Wszelkie odstępstwa wyglądu
próbki od powyższego opisu świadczą o złej pracy oczyszczalni ścieków. Na
podstawie obserwacji próbki oraz opisanych w Tabeli 3 rodzajów zakłóceń należy ustalić przyczynę złej pracy
układu i niezwłocznie ją usunąć.
W celu dokładnego określenia
parametrów pracy oczyszczalni należy pobrać próbkę ścieków z odpływu ( ze
studzienki kontrolnej ) o objętości 2 dm3 i oddać do analizy w specjalistycznym
laboratorium. Dla prawidłowo pracującej oczyszczalni ścieków podstawowe wyniki
powinny mieścić się w następujących granicach:
Tabela 4.
1. Zawiesina ogólna |
<
50 mg/dm3 |
2.
BZT5 |
<
40 mg/dm3 |
3. pH |
6.8 - 7.4 |
4.
CHZT |
<
150 mg/dm3 |
5. Azot ogólny |
< 30 mg/dm3 |
6.
Fosfor ogólny |
<
5.0 mg/dm3 |
7. Tlen rozpuszczony |
2.0 - 4.0 mg/dm3 (analiza powinna być wykonana tlenomierzem w
komorze napowietrzania ) |
1)
Ścisłe przestrzeganie niniejszej instrukcji i dokładne
wykonywanie czynności obsługowych i eksploatacyjnych zapewni skuteczną i
efektywną pracę oczyszczalni ścieków.
2)
Po wystąpieniu awarii polegającej na „zatruciu” lub
wypłukaniu osadu z komory napowietrzania czas dojścia oczyszczalni do pełnej
sprawności technologicznej wynosi podobnie jak przy pierwszym rozruchu ok. 4 tygodni.
3)
Przy okazji instalacji oczyszczalni ścieków wskazane
jest zakupienie wodomierzy do obserwacji i kontroli zużycia wody. Godzinowe i
średniodobowe zużycie wody nie powinno być wyższe od maksymalnych wartości
określonych dla danej wielkości oczyszczalni. Średnie zużycie wody mniejsze od
40 % lub większe od 120% wartości dopuszczalnych świadczy o złym doborze
wielkości oczyszczalni i może być przyczyną problemów eksploatacyjnych. Należy
podkreślić, że sztuczne „rozcieńczanie” ścieków większą ilością wody jest
niecelowe i w niczym nie przyczyni się do poprawy efektywności pracy
oczyszczalni, która jest przeznaczona do oczyszczania ścieków a nie wody.
4)
Okresowe wywóz osadu nadmiernego z OWs i ZO należy przeprowadzać, wykorzystując miejscowe wozy asenizacyjne 1 raz w miesiącu lub w razie
wystąpienia nadmiernego stężenia osadu w komorze napowietrzania.
UWAGA:
Jeżeli chcemy uniknąć ponownego rozruchu oczyszczalni należy
wybrać tylko zawartość osadnika wstępnego i zbiornika osadu nadmiernego!
5)
Usuwanie osadu nadmiernego z KN do ZO należy
rozpocząć dopiero po pierwszym przekroczeniu wartości dopuszczalnej stężenia
osadu czynnego w KN tj. ok. 500 cm3/l po 1/2 h w cylindrze litrowym. Do tego czasu
przełącznik pracy pompy osadu nadmiernego (P4) na elewacji skrzynki
sterowniczej pozostaje w pozycji „0”. Później usuwanie należy prowadzić
systematycznie, nastawiając czas pracy/przerwy pompy tak, aby ilość osadu w KN
pozostawała cały czas taka sama (tzn. ok. 200-500 ml po 1/2 h). Usuwanie osadu
należy prowadzić systematycznie małymi porcjami (przykładowa nastawa przekaźnika
czasowego: 30 s praca, 6 h przerwa, lub częściej w zależności od potrzeb).
6)
Recyrkulacja osadu do ZR powinna wynosić 50-200 % średniodobowego dopływu ścieków.
Nastawy dokonuje się czasem pracy/przerwy pompy P2 i P3.
Jest to bardzo ważny parametr, dlatego należy go często kontrolować. Kontroli
dokonujemy przez pomiar (np. wiaderkiem) ilości recyrkulowanego osadu w czasie
jednostkowym i przeliczenie na przepływ średniodobowy.
UWAGA:
Jednorazowa porcja pompowanego
osadu powinna wynosić 30-50 l. Większe porcje pompowanego jednorazowo osadu
mogą wywoływać zaburzenia hydrauliczne przy powierzchni osadnika.
7)
Przy wykonywaniu wszelkich czynności obsługowych
należy przestrzegać elementarnych zasad higieny, a po ich zakończeniu dokładnie
umyć ręce ciepłą wodą z mydłem.
Użytkownik, który uzyskał pozwolenie na eksploatację oczyszczalni
ścieków i odprowadzanie ścieków do wyznaczonego
odbiornika, za niezachowanie określonych w p. 5 parametrów ścieków
oczyszczonych podlega karze określonej w odpowiednich przepisach!!! |
Przy odprowadzaniu ścieków
oczyszczonych do wód I klasy czystości i do zbiorników bezodpływowych zachodzi
potrzeba zastosowania dodatkowego stopnia chemicznego do strącania fosforu w
celu uzyskania jego zawartości w ściekach oczyszczonych na poziomie <1.5
mg/l.
W tym celu do oczyszczalni
ścieków typu TURBOJET EP-150 można zamówić dodatkowy stopień chemiczny współpracujący
z oczyszczalnią.
W stopniu chemicznym odbywa
się dozowanie koagulantu proporcjonalne do ilości dopływających ścieków i do
stężenia fosforu koniecznego do usunięcia ze ścieków oczyszczanych.
Niewielkie przepustowości
typoszeregu małych oczyszczalni ścieków wymagają precyzyjnych i niezawodnych
urządzeń dozujących. W przyjętym rozwiązaniu technicznym zastosowano pompkę
perystaltyczną amerykańskiej firmy MASTERFLEX. Pompka ta załącza się określoną
ilość razy na dobę na czas potrzebny do przepompowania obliczonej średniej
dawki dobowej.
Dozowanie koagulantu odbywa
się symultanicznie do komory napowietrzania.
Z uwagi na zwykle
występujący brak badań składu ścieków, ostateczną dawkę jednostkową ustala się
po wykonaniu badań podczas rozruchu technologicznego oczyszczalni.
Stosowany koagulant -
siarczan żelazowy (nazwa handlowa PIX-S) dostarczany jest z firmy „Kemipol” -
Police przez sieć regionalnych dystrybutorów, w pojemnikach o wielkości
zależnej od zapotrzebowania (wielkości oczyszczalni) i możliwości magazynowych
użytkownika oczyszczalni.
Może być dostarczany w
beczkach o poj. 55, 160 i 200 dm3, lub cysterną do większych
zbiorników stacjonarnych.
Pompka perystaltyczna do
dozowania PIX-a umieszczona jest w obudowie z tworzywa sztucznego łącznie z
wyłącznikiem, przekaźnikiem czasowym i bezpiecznikami. Zespół ten łącznie ze
zbiornikiem na PIX umieszcza się w pobliżu zbiornika KN oczyszczalni ścieków.
W przypadku umieszczenia
skrzynki zasilająco - sterującej oczyszczalni w bezpośrednim sąsiedztwie
zbiorników, obie te obudowy mogą być wzajemnie ze sobą połączone (identyczne
moduły). Upraszcza to znacznie połączenia elektryczne, które prowadzi się
krótkimi kablami pomiędzy skrzynkami.
Szczegółowa instrukcja
montażu i obsługi stopnia chemicznego dostępna jest u producenta, który na
życzenie klienta dokonuje również doboru właściwej dawki koagulantu.
Odbiorniki energii
elektrycznej oczyszczalni są zasilane i sterowane ze skrzynki zasilająco
sterowniczej o stopniu szczelności IP 65. Przewody zasilające chronione są
rurkami elektroinstalacyjnymi PVC, a na podejściach do odbiorników wężami
elastycznymi PVC. Zasilanie układu doprowadzone jest z instalacji ogólnej
obiektu.
Odbiornikami energii
elektrycznej są:
- sprężarka SP, dwustopniowa bocznokanałowa typu
EFFEPIZETA 30 DH o mocy znamionowej 1.10 kW zasilana prądem trójfazowym 380V,
50Hz i pracująca w sposób ciągły (lub cykliczny), służąca do zasilania
powietrzem dyfuzorów napowietrzających w komorze napowietrzania,
- pompa P1 typu BIOX 200/8 firmy NOCCHI o mocy znamionowej 0.9 kW
zasilana prądem jednofazowym 220V, 50Hz i pracująca okresowo, służąca do
przepompowania ścieków ze zbiornika retencyjnego do komory napowietrzania,
- pompy P2 i P3
typu OMNIA 160/7 firmy NOCCHI o mocy znamionowej 0.9 kW zasilane prądem
jednofazowym 220V, 50Hz, pracujące okresowo, służące do recyrkulacji osadu
czynnego z osadników wtórnych do zbiornika retencyjnego,
- pompa P4 typu OMNIA 80/5 firmy NOCCHI o mocy znamionowej 0,3
kW zasilana prądem jednofazowym 220V, 50Hz, pracująca okresowo, służąca do usuwania
osadu nadmiernego z komory napowietrzania do zbiornika osadu nadmiernego.
Układ zasilająco sterowniczy
zabudowany jest w skrzynce z tworzywa termoplastycznego o stopniu szczelności
IP 65.
Aparatura zawarta w skrzynce
zapewnia:
-rozdział energii
elektrycznej,
-zabezpieczenie obwodów od
skutków zwarć (bezpieczniki topikowe),
-zabezpieczenie
przeciwporażeniowe (wyłącznik różnicowo-prądowy),
-sterowanie odbiornikami
zgodnie z przyjętymi założeniami technologicznymi,
-wypracowanie sygnalizacji
stanów pracy i awarii,
-wypracowanie zewnętrznej
sygnalizacji stanów awarii.
Sprężarka pracuje w sposób
ciągły (lub cykliczny). Załączania i wyłączania dokonuje się przełącznikiem S1
na elewacji skrzynki Z-S, posiadającym położenia ZAŁ-WYŁ. Stan pracy sygnalizowany
jest świeceniem lampki sygnalizacyjnej H2 "PRACA".
Uwaga:
Sprężarka posiada wewnętrzny
czujnik termiczny zabezpieczający przed przekroczeniem dopuszczalnej
temperatury. Po jej przekroczeniu sprężarka wyłącza się mimo załączenia jej pod
napięcie. Po obniżeniu się temperatury poniżej dopuszczalnej wartości sprężarka
ponownie załącza się do pracy. W związku z powyższym możliwe jest świecenie się
lampki pracy sprężarki kiedy sprężarka nie pracuje.
Pompa P1 może pracować w
reżimie sterowania automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z
decyzji obsługi). Wyboru reżimu sterowania dokonuje się przełącznikiem S4
posiadającym położenia:
"A" - sterowanie
automatyczne (czasowe)
"R" - sterowanie
ręczne (praca ciągła)
"WYŁ" - zasilanie
wyłączone
Okresowe załączanie pompy
realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym niesymetrycznym K3,
umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i czasu przerwy. Stan
pracy sygnalizowany jest świeceniem lampki sygnalizacyjnej H5
"PRACA". Stan awarii sygnalizowany jest świeceniem lampki
sygnalizacyjnej H6 "AWARIA". Stan awarii sygnalizowany jest
równocześnie w obwodzie zewnętrznym sygnalizacji awarii.
Pompa P2 może pracować w
reżimie sterowania automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z
decyzji obsługi).Wyboru sterowania dokonuje się przełącznikiem S5 posiadającym
położenia :
"A" - sterowanie
automatyczne (czasowe)
"R" - sterowanie
ręczne (praca ciągła)
"WYŁ" - zasilanie
wyłączone
Okresowe załączanie pompy
realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym niesymetrycznym K7,
umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i czasu przerwy. Stan
pracy sygnalizowany jest świeceniem lampki sygnalizacyjnej H7
"PRACA". Stan awarii sygnalizowany jest świeceniem lampki
sygnalizacyjnej H8 "AWARIA". Stan awarii sygnalizowany jest
równocześnie w obwodzie zewnętrznym sygnalizacji awarii.
Działanie układu zasilania i
sygnalizacji pompy P3 jest takie samo jak opisano wyżej dla P2 (pompy P2
i P3 w przypadku gdy obie są włączone w reżim
sterowania automatycznego pracują równocześnie).
Przełącznik : S6
Sygnalizacja pracy : H9
Sygnalizacja awarii : H10
Pompa P4 może pracować w
reżimie sterowania automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z
decyzji obsługi).Wyboru sterowania dokonuje się przełącznikiem S7 posiadającym
położenia :
"A" - sterowanie
automatyczne (czasowe)
"R" - sterowanie
ręczne (praca ciągła)
"WYŁ" - zasilanie
wyłączone
Okresowe załączanie pompy
realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym niesymetrycznym K15,
umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i czasu przerwy. Stan
pracy sygnalizowany jest świeceniem lampki sygnalizacyjnej H11
"PRACA". Stan awarii sygnalizowany jest świeceniem lampki
sygnalizacyjnej H12 "AWARIA". Stan awarii sygnalizowany jest
równocześnie w obwodzie zewnętrznym sygnalizacji awarii.
Uwagi końcowe.
Czas pracy pompy P1 zliczany jest przy pomocy licznika
godzin pracy.
Pompy P2 i P3 oraz P4 pracują w reżimie sterowania
automatycznego, (możliwe jest włączenie dowolnej z nich w reżim sterowania
ręcznego lub jej wyłączenie).
Ochrona przeciwporażeniowa
ma na celu niedopuszczenie do przepływu przez ciało człowieka prądu rażeniowego
albo ograniczenie przepływu przez szybkie wyłączenie tak, aby zapobiec
powstaniu groźnych dla życia i zdrowia skutków patofizjologicznych. Ochrona ta
polega na uniemożliwieniu dotknięcia do części czynnych w warunkach normalnej
eksploatacji oraz spowodowaniu szybkiego wyłączenia w przypadku pojawienia się
na częściach przewodzących dostępnych w wyniku uszkodzenia izolacji napięcia
dotykowego, mogącego spowodować w przypadku dotyku pośredniego, przepływ prądu
rażeniowego. W układzie stanowiącym przedmiot niniejszej dokumentacji jako
ochronę podstawową zastosowano ochronę przed dotykiem bezpośrednim, z
uzupełnieniem ochrony przy użyciu wyłącznika różnicowo-prądowego,
zainstalowanego w skrzynce zasilająco-sterowniczej, zapewniającego
wystarczająco szybkie wyłączenie. Wymagane jest umieszczenie szyny PE.
Oznaczenie
przewodów ochronnych:
-przewód
ochronny PE (zielono-żółty) - przyłączanie do części przewodzących dostępnych,
-przewód
neutralny N (niebieski) - przesył energii elektrycznej,
Wszystkie połączenia i
przyłączenia przewodów biorących udział w ochronie przeciwpożarowej winny być
wykonane w sposób:
-pewny,
-trwały w
czasie,
-chroniący
przed korozją.
Skrzynka
zasilająco-sterownicza spełnia wymagania normy PN-91/E-05009/53.
Prace montażowe instalacji
elektrycznych winny być wykonane zgodnie z normą
PN-91/E-0500951.
Prace związane z ochroną
przeciwporażeniową winny być wykonane zgodnie z normą PN-91/E-05009/481.
Aparatura
zasilająco-sterownicza umożliwia sterowanie i kontrolę stanów pracy i awarii
odbiorników energii elektrycznej oraz sygnalizację świetlną miejscową i zdalną
stanów pracy, zagrożenia i awarii. Stała konserwacja pozwala obsłudze na
właściwą eksploatację i kontrolę obsługiwanych przez nią urządzeń. W czasie
eksploatacji należy przeprowadzić okresowe przeglądy i konserwacje aparatury
zamocowanej w jednostkach kompletacyjnych i na urządzeniach technologicznych.
Przegląd zewnętrzny obejmuje
kontrolę stanu połączeń, zapylenia lub pojawienia się zacieków. Przeglądu
zewnętrznego należy dokonywać raz w tygodniu oraz po każdej awarii instalacji
mogącej spowodować zamoczenie względnie zapylenie skrzynki lub aparatów
i urządzeń, a także każdorazowo po zadziałaniu zabezpieczenia zwarciowego
danego obwodu, lub wyłącznika różnicowoprądowego.
Konserwacja bieżąca obejmuje
kontrolę stanu połączeń na listwach i zaciskach aparatów z usuwaniem
zauważonych luzów oraz oczyszczeniem wnętrza skrzynki z pyłu i kurzu. Do
oczyszczenia należy używać szmat względnie odkurzacza przemysłowego - nie
wolno używać sprężonego powietrza. Konserwacji bieżącej należy dokonywać
raz na trzy miesiące względnie częściej jeśli wymagają tego warunki
eksploatacyjne.
Konserwacja okresowa
obejmuje konserwację bieżącą oraz szczegółową kontrolę stanu połączeń na
listwach i zaciskach z oczyszczeniem końcówek przewodów, pomiarem rezystancji
izolacji przewodów i skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Konserwacji okresowej
należy dokonywać raz w roku. Pomiaru rezystancji należy dokonywać po każdorazowym
zamoczeniu instalacji. Rezystancja instalacji winna wynosić min. 1000 W/1V napięcia roboczego.
Wszystkie prace
konserwacyjne należy wykonywać w stanie beznapięciowym. Osoby wykonujące
powyższe prace winny być przeszkolone z dziedziny eksploatacji i konserwacji
urządzeń elektrycznych do 1 kV i powinny posiadać odpowiednią grupę BHP.
Pomiary okresowe skuteczności ochrony przeciwporażeniowej i rezystancji
izolacji winny być zlecane osobom posiadającym odpowiednie uprawnienia.
Protokół z tych pomiarów winien otrzymać kierownik obiektu odpowiedzialny za
działanie tych urządzeń elektrycznych.
Warunki
normalnej eksploatacji:
-aparatura
elektryczna nie powinna być narażona podczas eksploatacji na trwałe wibracje,
wstrząsy względnie uderzenia,
-otaczające
powietrze nie powinno zawierać pyłów składników wywołujących korozję i niszczenie powłok ochronnych,
-na aparaty i
urządzenia elektryczne nie powinno oddziaływać intensywne promieniowanie
cieplne,
-urządzeń elektrycznych nie
wolno obmywać strumieniem wody, ani czyścić sprężonym powietrzem.