INSTRUKCJA
MONTAŻU I OBSŁUGI
PRZYDOMOWEJ OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW
typu
TURBOJET EP-1
Poznań, lipiec 2003 r.
SPIS TREŚCI
1. WSTĘP..........................................................................................................................................................................................
1.1. Zakres stosowania........................................................................................................................................................
1.2. Zalecane obciążenie oczyszczalni......................................................................................................................
2. BUDOWA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW..............................................................................................................................
3. INSTRUKCJA MONTAŻU........................................................................................................................................................
4. INSTRUKCJA OBSŁUGI..........................................................................................................................................................
4.1. Obsługa i konserwacja oczyszczalni ścieków...........................................................................................
4.1.1. Obsługa..............................................................................................................................................................................
4.1.2. Konserwacja......................................................................................................................................................................
5. POMIAR ILOŚCI ŚCIEKÓW...................................................................................................................................................
6. PIERWSZE URUCHOMIENIE OCZYSZCZALNI (ROZRUCH)........................................................................................
7. MOŻLIWE NIESPRAWNOŚCI I SPOSOBY ICH USUWANIA........................................................................................
8. KOŃCOWE UWAGI EKSPLOATACYJNE.........................................................................................................................
9. DODATKOWA OPCJA CHEMICZNEGO STRĄCANIA FOSFORU............................................................................
10. INSTALACJA ELEKTRYCZNA..........................................................................................................................................
10.1. Budowa...............................................................................................................................................................................
10.2. Odbiorniki energii elektrycznej..........................................................................................................................
10.3. Działanie układu........................................................................................................................................................
10.3.1. Sprężarka SP ...............................................................................................................................................................
10.3.2. Elektrozawór EZ1.........................................................................................................................................................
10.3.3. Elektrozawór EZ2.........................................................................................................................................................
10.4. Ochrona przeciwporażeniowa...........................................................................................................................
10.5. Wytyczne obsługi i konserwacji.......................................................................................................................
Postępująca
degradacja środowiska naturalnego, wzrost skażenia wód powierzchniowych i
podziemnych oraz szybko rosnące koszty wywozu ścieków nieoczyszczonych zmuszają
nas do szukania efektywnych i skutecznych rozwiązań korzystnych ekonomicznie i
przyjaznych dla środowiska.
Skomplikowany
problem biologicznego oczyszczania ścieków z indywidualnych gospodarstw domowych
rozwiązuje w prosty sposób przydomowa oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET EP, którą właśnie Państwo
nabyliście.
Ścisłe
przestrzeganie postanowień niniejszej instrukcji umożliwi wykonanie
prawidłowego montażu, podłączenia i uruchomienia oraz zapewni długoletnią,
bezawaryjną eksploatację oczyszczalni, zwłaszcza, że do jej budowy zastosowano
wyłącznie tworzywa sztuczne i materiały odporne na korozję.
Dla
zapewnienia poprawnej pracy oczyszczalni nie jest potrzebne stosowanie
jakichkolwiek chemicznych czy biologicznych preparatów wspomagających. Proces
oczyszczania ścieków realizowany jest w warunkach tlenowych przez bakterie i
mikroorganizmy pobierające zanieczyszczenia zawarte w ściekach jako pokarm i
rozkładające substancje organiczne. Towarzyszy temu procesowi przyrost masy
struktur biologicznych, tzw. osadu
czynnego. Dla zachowania równowagi biologicznej nadmiar „wyhodowanego”
osadu czynnego, gromadzony czasowo w osadniku wstępnym musi być okresowo
odprowadzany z układu oczyszczania, np. wywożony wozem asenizacyjnym na wyznaczony
punkt zlewny.
Proces
oczyszczania ścieków przebiega optymalnie w temperaturze 10-20 oC, dlatego zaleca się zakopanie zbiorników
oczyszczalni poniżej głębokości przemarzania gruntu lub zastosowanie dodatkowej
izolacji termicznej.
Oczyszczalnie
ścieków typu TURBOJET EP mogą być
stosowane do oczyszczania ścieków o składzie zbliżonym do typowych ścieków
gospodarczo-bytowych. Typowy zakres stosowania to: małe budynki mieszkalne
jedno i wielorodzinne, indywidualne gospodarstwa na wsi, leśniczówki, itp. Przy
zamiarze stosowania oczyszczalni do innych rodzajów ścieków, zwłaszcza ścieków
przemysłowych konieczna jest konsultacja z producentem w celu dobrania
odpowiedniego układu technologicznego oczyszczania ścieków.
Oczyszczalnie ścieków typu TURBOJET EP-1 przeznaczone są do oczyszczania ścieków odprowadzanych w ilościach 0.4-1.0 m3/d. Zalecaną wielkość oczyszczalni w zależności od ilości ścieków (Równoważnej Liczby Mieszkańców RLM) podaje tabela 1. Tabela 1 .
Typ
oczyszczalni
|
Przepustowość |
|
|
m3/d
|
RLM |
TURBOJET EP-1 |
0.4-1.0 |
3-7 |
Zasadę działania oczyszczalni ścieków typu TURBOJET EP-1 przedstawia zamieszczony dalej schemat ideowy:
Oczyszczalnia ścieków składa się z następujących
głównych elementów:
¨ zbiornik OWs
¨ zbiornik KN/OWt
¨ studzienka kontrolna SK
¨ wyposażenie mechaniczne:
* sprężarka powietrza SP
* dyfuzor napowietrzający DN
*
pompy mamutowe do recyrkulacji ścieków
i usuwania osadu nadmiernego PRS i PON
* elektrozawory EZ1
i EZ2
* koryto odpływowe KO
* pływak retencyjny PR
¨ elektryczny zespół
zasilająco-sterujący Z-S
OSADNIK WSTĘPNY OWs - wykonany jest z laminatów
poliestrowo-szklanych. Ma kształt cylindryczny, składa się z dwóch części,
dolnej i górnej połączonych kołnierzowo za pomocą śrub lub nitów. Od góry
zamknięty jest pokrywą ochronną. Przegroda wewnętrzna dzieli przestrzeń
wewnętrzną zbiornika na 2 komory I i II.
ZBIORNIK KN/OWt - wykonany jest również z laminatów
poliestrowo-szklanych. Składa się ze zbiornika zewnętrznego i wewnętrznego.
Przestrzeń międzyzbiornikowa stanowi wydzieloną przestrzeń osadową i
klaryfikacyjną osadnika wtórnego OWt.
W części stanowiącej komorę napowietrzania KN
umieszczony jest dyfuzor napowietrzający DN.
STUDZIENKA KONTROLNA SK - wykonana jest z rury PVC
z kaskadowym dopływem i odpływem ścieków. Różnica poziomu wlotu i wylotu
zapewnia możliwość poboru ścieków do badań analitycznych. Studzienka przykryta
jest pokrywą.
SPRĘŻARKA POWIETRZA SP - służy do ciągłego lub
cyklicznego napowietrzania ścieków. Uwagi dotyczące budowy i eksploatacji sprężarki
zawarte są w dołączonej „Instrukcji obsługi sprężarki”.
DYFUZOR NAPOWIETRZAJĄCY DN - wykonany w całości z
tworzyw sztucznych. Zaopatrzony jest w membranę gumową ze specjalnej, odpornej
na starzenie gumy ponacinanej w sposób zapewniający drobnopęcherzykową
strukturę napowietrzania. Sposób mocowania dyfuzora na rurze PVC, której koniec
trafia w specjalną kształtkę centrującą zapewnia jego centralne umieszczenie w KN i symetryczne napowietrzanie
zawartości zbiornika.
POMPA RECYRKULACJI ŚCIEKÓW PRS - jest to rura PVC z odpowiednio
ukształtowanym doprowadzeniem strumienia powietrza. Płynące wewnątrz rury
pęcherzyki powietrza „porywają” z objętości
OWt strumień ścieków oczyszczonych i
przepompowują do OWs zapewniając
odświeżenie jego zawartości. Zaletą tego rozwiązania jest niezawodna praca
(brak części ruchomych) i łatwa regulacja wydajności (przez odpowiednią nastawę
czasu pracy/przerwy przekaźnika czasowego sterującego pracą elektrozaworu powietrza).
POMPA OSADU NADMIERNEGO PON - budowa i zasada działania
są
identyczne jak pompy recyrkulacji ścieków. Pompa ta służy do usuwania nadmiaru
przyrastającego osadu czynnego z dna OWt
do OWs (do pierwszej komory).
ELEKTROZAWORY POWIETRZA EZ1 i EZ2
- są to
typowe zawory sterowane elektrycznie bezpośredniego działania. W stanie beznapięciowym
są one normalnie zamknięte. Zadziałanie odpowiedniego przekaźnika czasowego
(czas pracy) powoduje załączenie elektrozaworu i otwarcie przepływu powietrza
do odpowiedniej pompy mamutowej i pompowanie ścieków oczyszczonych lub osadu.
KORYTO ODPŁYWOWE KO - służy do równomiernego
zbierania sklarowanych ścieków z powierzchni Osadnika Wtórnego. Koryto ma
kształt pierścieniowej rynny z naciętym obwodowo jednostronnym przelewem
„pilastym”. Do precyzyjnego wypoziomowania koryta służą śruby i nakrętki regulacyjne.
ELEKTR. ZESPÓŁ ZASILAJĄCO-STERUJĄCY - zapewnia zasilanie, sterowanie
i zabezpieczenie poszczególnych odbiorników energii elektrycznej przed skutkami
zwarć i przeciążeń. Steruje również pracą pomp mamutowych w układzie
recyrkulacji ścieków i usuwania osadu nadmiernego. Schemat ideowy układu Z-S stanowi załącznik do niniejszej INSTRUKCJI OBSŁUGI.
Przy wyborze
lokalizacji oczyszczalni należy uwzględnić konieczność ochrony zbiorników
oczyszczalni przed ew. uszkodzeniami mechanicznymi wywołanymi np. nadmiernym
obciążeniem powierzchniowym przyległego gruntu (od parkujących pojazdów samochodowych,
skarpą powyżej pokryw zbiorników itp.). Należy w związku z tym wyraźnie wydzielić
strefę ochrony oczyszczalni, o wielkości odpowiadającej rzutowi w
planie zbiorników +2 m zapasu z każdej strony. Strefa ta nie może być narażona
na żadne dodatkowe obciążenia mechaniczne (poza naturalnym obciążeniem
gruntem).
Przed
zainstalowaniem zbiorników oczyszczalni ścieków należy upewnić się, czy warunki
gruntowe pozwalają na dokonanie posadowienia zbiorników w gruncie tradycyjnymi
metodami. Przeszkodą może być na przykład tzw. kurzawka i wysoki poziom wód gruntowych.
W terenie,
gdzie występuje stały lub okresowy wysoki poziom wód gruntowych (sięgający
powyżej dna zakopanego zbiornika), należy liczyć się z dodatkową, czasami
bardzo dużą siłą wyporu działającą na zbiorniki. W związku z tym, aby w okresie
eksploatacji uniknąć niebezpieczeństwa wyniesienia zbiorników i zniszczenia
instalacji, należy bezwzględnie pamiętać o ich opróżnianiu tylko do granicy
poziomu wód gruntowych (np. przy okresowym opróżnianiu zawartości Osadnika
Wstępnego)!!!
Jeżeli stały,
wysoki poziom wód gruntowych uniemożliwiałby posadowienie zbiornika klasycznymi
metodami, wówczas należy obetonować cały zbiornik masywnym kołnierzem betonowym
o ciężarze większym od siły wyporu dla osadzanego zbiornika.
Wykonanie
instalacji w trudnych warunkach terenowych jest możliwe, jednak prace ziemne
lepiej zlecić w takim przypadku wyspecjalizowanej firmie.
Producent
oczyszczalni nie ponosi odpowiedzialności za ew. uszkodzenia mechaniczne
zbiorników spowodowane niefachowym bądź niestarannym montażem.
UWAGA:
Głębokość
posadowienia zbiorników nie powinna przekraczać wartości podanych na poniższym
schemacie I. Jeżeli wylot kanalizacji jest głębiej niż 60 cm, wówczas należy
zastosować dodatkowe przedłużenie studzienki włazowej, i zamówić zbiorniki OWs
i KN/OWt w wykonaniu specjalnym z pogrubionym płaszczem zewnętrznym (schemat
II). W tym przypadku należy zawsze ze względu na zwiększone obciążenie gruntem
zastosować dodatkowe obetonowanie zewnętrznego płaszcza zbiorników (do
wysokości rurociągów technologicznych).
Jeżeli wylot
kanalizacji wypada poniżej 90 cm pod poziomem gruntu, wówczas należy zastosować
dodatkową pompownię ścieków, co umożliwi posadowienie zbiornika KN/OWt na
normalnym poziomie (schemat III lub IV).
Przy
samodzielnym montażu oczyszczalni pomocny będzie profil podłużny po drodze
przepływu ścieków, na którym pokazano charakterystyczne rzędne dla wybranego
przykładu gdzie:
- poziom terenu wynosi +5.00
m.n.p.m. (poziom porównawczy +0.00 m.n.p.m.),
- dno kanału doprowadzającego
ścieki do oczyszczalni jest zagłębione 60 cm poniżej poziomu terenu (może być
wymagane ocieplenie kanału),
- rzędna wylotu do odbiornika
pozwala na grawitacyjne odprowadzenie ścieków oczyszczonych.
Przy
występujących w indywidualnych rozwiązaniach różnicach (np. wg. pokazanych
wcześniej schematów II - IV), należy je uwzględnić przy ustalaniu poziomów
posadowienia zbiorników zachowując podane na profilu proporcje.
W normalnych
warunkach terenowych w celu zainstalowania oczyszczalni ścieków należy:
*
wykonać wykop odpowiadający gabarytom zbiorników i pozwalający na
swobodne wykonanie obsypki bocznej,
*
na dnie wykopu ułożyć warstwę drobnego tłucznia, żwiru, żużla itp. o
grubości ok. 15 cm i dobrze zagęścić,
*
sprawdzić zgodność rzędnych wykopu z założeniami projektowymi podanymi
na profilu,
*
na przygotowanym podłożu ustawić zbiorniki oczyszczalni, obciążyć je
wodą do ciężaru ok. 100 kg i dokładnie wypoziomować,
*
podłączyć dopływ ścieków, połączyć zbiorniki i studzienkę kontrolną rurociągami
PVC f110 wg schematu technologicznego.
*
zalewać stopniowo zbiorniki wodą wykonując jednocześnie zewnętrzny zasyp
gruntem bez kamieni i zagęszczając dokładnie kolejne warstwy grubości ok. 20 cm
(okolice kołnierzy łączących segmenty zbiorników, a dla zbiornika podwyższonego
KN/OWt również całą część walcową i dno należy starannie obetonować),
Z uwagi na rodzaj zastosowanego na zbiorniki
materiału konstrukcyjnego jednoczesne napełnianie wodą i zewnętrzne obsypywanie
jest niezbędnym warunkiem prawidłowego posadowienia zbiorników oczyszczalni !!!
*
wykonać podłączenie rurociągów f40 PE recyrkulacji ścieków i
usuwania osadu nadmiernego do przygotowanych w zbiornikach króćców.
Rurociągi
tłoczne pomp PRS i PON należy wprowadzić przez ścianę boczną studzienki włazowej
OWs, (jest to niezbędne do późniejszej kontroli przepływu).
Należy
zwrócić szczególną uwagę na zachowanie ciągłego spadku na całej długości
rurociągów (w kierunku przepływu lub w odwrotnym), zapewniającego całkowite
opróżnienie rury po ustaniu dopływu ścieków. Zapobiegnie to osadzaniu się
zanieczyszczeń, a w warunkach zimowych zamarzaniu przy okresowym braku przepływu.
*
umocować kominki wentylacyjne w otworach przygotowanych w zbiornikach,
*
ułożyć elektryczny kabel zasilający (wskazane ułożenie w rurkach osłonowych),
*
zamontować rurę z dyfuzorem napowietrzającym, zwracając szczególną
uwagę na centralne, osiowe umieszczenie talerza dyfuzora w uchwycie centrującym
(przy dnie),
*
połączyć sprężarkę z zespołem rozdziału powietrza zwracając uwagę na
ułożenie przewodu tłocznego powietrza ze spadkiem w kierunku dyfuzora
(szczególnie ważne przy umieszczeniu sprężarki poza studzienką zbiornika). Z
uwagi na możliwość wykraplania się wody w przewodzie tłocznym, takie ułożenie
zapewni samoczynny spływ ew. skroplin przez dyfuzor.
*
wypoziomować dokładnie koryto odpływowe dla uzyskania równomiernego
przepływu przez przelewy pilaste.
Uwaga:
Śruba
przy króćcu wylotowym ze zbiornika KN/OWt służy wyłącznie do zabezpieczenia
koryta podczas transportu. Przy dokonywaniu końcowej regulacji koryta nakrętki
na tej śrubie muszą być poluzowane.
*
pomiędzy brzegiem studzienki a pokrywą zachować dystans ok. 2 cm zabezpieczając
szczelinę wentylacyjną przed jej przypadkowym zasłonięciem np. przez śnieg,
liście itp.
*
ocieplić łupkami styropianowymi wszystkie rury prowadzone powyżej
granicy strefy przemarzania określonej dla danego regionu.
W
utrudnionych warunkach terenowych poza wcześniej wymienionymi czynnościami
należy ponadto:
*
zastosować dodatkowe odwodnienie wykopu i ew. wzmocnienie ścian,
*
zastosować trwałe obetonowanie zbiorników na całej wysokości (od dna do
poziomu rurociągów technologicznych),
*
zastosować do zasypu zamiast gruntu rodzimego piasek lub żwir
zagęszczany warstwowo wibratorem,
*
ogrodzić teren oczyszczalni dla zabezpieczenia przed przypadkowymi
uszkodzeniami zbiorników.
UWAGA:
Staranne wykonanie prac montażowych oraz prawidłowa
regulacja podzespołów oczyszczalni gwarantuje wieloletnią, niezawodną pracę
instalacji. Producent nie ponosi odpowiedzialności za nieprawidłowe działanie
oczyszczalni powstałe na skutek niestarannego montażu lub niewłaściwej
regulacji urządzeń stanowiących wyposażenie oczyszczalni.
Oczyszczalnia
ścieków typu TURBOJET EP w zasadzie
nie wymaga specjalnej obsługi, jednak okresowe wykonywanie pewnych czynności
regulacyjno-kontrolnych w istotny sposób może przyczynić się do poprawy
efektywności pracy oczyszczalni. Okresowe przeglądy podzespołów, tak jak w
każdym innym urządzeniu technicznym mają na celu zapobieganie awariom elementów
wyposażenia oczyszczalni.
Prawidłowa praca małej, biologicznej oczyszczalni
ścieków wymaga przestrzegania następujących zaleceń ogólnych:
1) Nie należy wrzucać do
urządzeń kanalizacyjnych żadnych części stałych (poza papierem toaletowym)
mogących zakłócić pracę oczyszczalni.
2) Zabrania się zlewania do
kanalizacji płynów lub innych środków toksycznych mogących spowodować zanik
życia biologicznego w strukturze osadu czynnego (tłuszcze w większych
ilościach, rozpuszczalniki organiczne, produkty naftowe itp.).
3) Należy stosować środki
piorące i myjące ulegające tzw. biodegradacji.
4) Należy unikać jednorazowych
zrzutów dużych ilości ścieków (np. spust pełnej wanny po kąpieli). Korzystniej
jest zrzucać ścieki małymi porcjami, gdyż zapewnia to równomierne obciążenie
oczyszczalni w większym przedziale czasu.
5) Należy racjonalnie
gospodarować wodą stosując nowoczesne systemy oszczędzające, pamiętając o tym,
że oczyszczalnia służy do oczyszczania ścieków a nie wody i że „rozcieńczanie”
ścieków wcale nie jest korzystne z punktu widzenia przemian biologicznych
zachodzących w procesie oczyszczania ścieków.
UWAGA:
Jeżeli przewidujemy
zastosowanie oczyszczalni w warunkach gdzie duże, jednoczesne zrzuty ścieków
zawsze występują ( np. wieczorna kąpiel większej ilości osób), wtedy należy
zamówić dodatkowy zbiornik
retencyjno-uśredniający.
Oczyszczalnia
ścieków typu TURBOJET EP została
zaprojektowana z myślą o jak najmniejszym angażowaniu się użytkownika w
czynności eksploatacyjne, jednak istnieje pewne minimum czynności obsługowych,
które należy wykonać w celu zapewnienia prawidłowej pracy oczyszczalni.
W zakres
przeglądów dokonywanych co 7 dni wchodzą:
·
Sprawdzenie prawidłowości pracy sprężarki powietrza.
·
Sprawdzenie szczelności połączeń przewodów powietrznych.
·
Sprawdzenie prawidłowości pracy dyfuzora napowietrzającego (napowietrzanie
i cyrkulacja ścieków równomierne w całej objętości komory napowietrzania ).
·
Ocena wizualna przebiegu procesu oczyszczania (zapach, barwa ścieków,
pienienie na powierzchni itp.).
·
Pobranie próbki ścieków oczyszczonych ze studzienki kontrolnej i jej
wizualna ocena ( zapach, mętność, zawartość zawiesin itp. ).
·
Sprawdzenie prawidłowości pracy układu Z-S.
Z uwagi na
rodzaj zastosowanych tworzyw konstrukcyjnych i wysoką jakość podzespołów
mechanicznych, oczyszczalnia ścieków typu TURBOJET
EP w zasadzie nie wymaga żadnych typowych
zabiegów konserwacyjnych.
Charakterystykę
zastosowanych urządzeń napowietrzających podaje tabela 2.
Tabela 2.
Wymagana ilość powietrza dostarczanego do KT |
|||||
2.2 |
ENVICON EMS 1 szt. |
2.4 |
W przypadku
małych oczyszczalni najskuteczniejszym i najtańszym sposobem określenia ilości
ścieków jest pomiar ilości zużywanej wody za pomocą wodomierza podłączonego do
domowej instalacji wodociągowej.
Metoda ta
zapewnia pomiar ilości ścieków oczyszczonych z błędem mniejszym od 5 %.
Rozruch
biologicznej oczyszczalni ścieków jest zespołem czynności koniecznych do
wykonania w celu osiągnięcia przez oczyszczalnię zakładanych parametrów pracy i
uzyskania zamierzonego efektu technologicznego. Prawidłowe wykonanie czynności
rozruchowych zapewni szybkie dojście oczyszczalni do pełnej sprawności i
uzyskanie odpowiedniej jakości ścieków oczyszczonych.
Po zakończeniu
montażu, sprawdzeniu szczelności zbiorników, drożności połączeń i prawidłowości
podłączenia automatycznego układu sterowania można przystąpić do zasadniczych
czynności rozruchowych do których należy:
1. Napełnienie zbiorników wodą
do poziomu max. dla każdego zbiornika (zgodnie z poziomami podanymi na profilu
podłużnym).
2. Wykonanie testu sprawności
wszystkich urządzeń elektrycznych przez ich kolejne, krótkotrwałe załączenie w
pracy ręcznej.
3. Sprawdzenie równomierności
pracy dyfuzora napowietrzającego w komorze napowietrzania.
Uwaga: dyfuzor
napowietrzający jest jedynym urządzeniem oczyszczalni przeznaczonym do pracy
ciągłej, która jest warunkiem niezbędnym do prawidłowej pracy całej
oczyszczalni i podtrzymywania życia biologicznego osadu czynnego.
4. Sprawdzenie rzeczywistej
wydajności każdej z pomp mamutowych przez kolejne załączenie ich na czas
potrzebny do przepompowania zadanej objętości do naczynia pomiarowego (np.
wiaderka o znanej objętości 10 l) podstawionego pod wylot z rury tłocznej.
5. Dokonanie prawidłowych
nastaw czasówek w układzie automatyki dla odpowiednich pomp wg następującej
zasady:
- średnia dobowa wydajność
pompy PRS powinna wynosić ok. 50-200% przewidywanego (lub lepiej zmierzonego)
średniodobowego dopływu ścieków do oczyszczalni. Dla przyjętej zasady, że czas
pracy pompy PRS powinien wynosić ok. 1.5 min należy więc obliczyć wymagany czas
przerwy i dokonać odpowiedniej nastawy na czasówce.
Przykładowo
dla danych uzyskanych z pomiarów:
¨ wydajność pompy PRS Qp =5.0 l/min = 0.3 m3/h
¨ średniodobowy dopływ ścieków
Qśr. d = 0.9 m3/d
uzyskamy następujące wyniki:
* czas pracy pompy na
dobę tp =0.9* 1.5
/0.3 = 4.5 h = 270 min.
* ilość załączeń pompy na
dobę np = 270/1.5 = 180 zał.
* czas przerwy pomiędzy
załączeniami: tr = (24 *
60)/180 = 8 min.
W związku z tym na czasówce
pompy PRS należy ustawić czas pracy 1.5 min. i czas przerwy ok. 8 min.
- średnia dobowa wydajność
pompy mamutowej do usuwania osadu nadmiernego PON powinna wynosić ok. 15-30
l/d. Obliczeń i nastaw dokonuje się analogicznie jak dla pompy PRS. Pompę tą
można załączyć jednak dopiero po pierwszym przekroczeniu zawartości osadu w KN
500 ml/l w cylindrze miarowym po 1/2 h (próba opisana w p. 7). Ze względu na
zakres nastaw czasowych dla pompy PON osad ten należy usuwać 4-8 razy na dobę
(np. czas pracy 30 s., czas przerwy 3 h).
6. „Zaszczepienie” osadu
czynnego z pobliskiej, dobrze pracującej oczyszczalni ścieków w ilości ok. 200
- 300 l zagęszczonego osadu. Osad należy wlać do komory napowietrzania po
wcześniejszym odpompowaniu z niej odpowiedniej ilości wody odpowiadającej
ilości przywiezionego osadu.
Uwaga: Dowóz osadu nie jest
niezbędnym warunkiem pierwszego uruchomienia oczyszczalni, skraca jednak zdecydowanie
czas dojścia oczyszczalni do pełnej sprawności technologicznej (do ok. 2-4
tygodni) i zapobiega niekorzystnym zjawiskom mogącym mieć miejsce w trakcie
rozruchu (np. nadmierne pienienie się zawartości KN).
7. Po ok. 24 h napowietrzania
osadu można podłączyć dopływ ścieków na oczyszczalnię i uruchomić pracę
oczyszczalni w automatycznym układzie sterowania (wcześniej pracował tylko
dyfuzor napowietrzający).
8. Przy zaszczepieniu podanej
ilości „zdrowego” osadu czynnego i prawidłowej pracy wszystkich urządzeń po ok.
4 tygodniach (w okresie zimowym nieco dłużej) oczyszczalnia powinna uzyskać
wymagany efekt technologiczny, a ścieki oczyszczone osiągnąć parametry podane w
tabeli 4.
Tabela 3.
Lp. |
Rodzaj |
Efekt wystąpienia zakłócenia |
Możliwa przyczyna |
Sposób usunięcia niesprawności |
1. |
Brak napowietrzania ścieków. |
Pogorszenie jakości odpływających ścieków. |
* Awaria sprężarki.
* Brak zasilania sprężarki. * Nieszczelność w przewodach powietrznych. * Uszkodzenie dyfuzora napowietrzającego. |
* Sprawdzić sprężarkę, w razie uszkodzenia
membrany lub zaworków wymienić na nowe. * Ustalić przyczynę, wymienić bezpiecznik. * Sprawdzić połączenia elektryczne. * Uszczelnić lub wymienić przewody powietrzne. * Zdemontować i sprawdzić stan dyfuzora |
2. |
Utrata drożności hydraulicznej układu. |
Poziomy ścieków w zbiornikach wyższe od
normalnych. |
Zapchanie elementów rurociągu PVC zanieczyszczeniami
stałymi ( szmaty, folia itp.). |
Oczyścić i udrożnić kanały przepływowe. |
3. |
Brak przepływu w układzie recyrkulacji ścieków lub
usuwania osadu nadmiernego. |
Wypływanie zagniłego osadu w OWt, pogorszenie
jakości odpływu. |
* Uszkodzona pompa mamutowa PON lub PRS. * Przepalenie zabezpieczeń elektr. lub
odpowiedniego elektrozaworu. * Zapchany rurociąg tłoczny. * Niewłaściwa nastawa czasu pracy/przerwy przekaźnika
czasowego. |
* Zlokalizować i naprawić uszkodzenie. * Ustalić przyczynę i naprawić uszkodzenie. * Zdemontować i udrożnić rurociąg tłoczny.
|
4. |
Za
duży przepływ w układzie usuwania osadu nadmiernego. |
Za
małe stężenie osadu w komorze napowietrzania, pogorszenie jakości
odpływających ścieków (wzrost mętności ), zmniejszenie ilości powietrza
doprowadzanego do dyfuzora. |
*
Zła regulacja przepływu powietrza
przez pompę osadową. *
Uszkodzenie elektrozaworu. |
*
Dokonać sprawdzenia i regulacji zasilania powietrznego pompy. *
Naprawić uszkodzenie lub wymienić elektrozawór na nowy. |
5. |
Pogorszenie jakości ścieków na odpływie pomimo poprawnej
pracy układu napowietrzania. |
* Ciemny kolor ścieków, duża ilość zawiesin
stałych, zapach siarkowodoru. * Ścieki oczyszczone bez zapachu, bardzo mętne,
jasne, widoczne zawiesiny w odpływie. * W komorze napowietrzania na powierzchni tworzy
się lekko mulista piana, widoczne kulki smarów. |
* Zbyt duża ilość osadu w układzie oczyszczalni.
* Gwałtowne wylanie do systemu kanalizacyjnego
dużej ilości smaru, oleju itp. |
* Usunąć wozem asenizacyjnym zawartość osadnika
wstępnego ( wkładając wąż do pierwszej komory ).
|
Dla przybliżonej oceny sprawności pracy oczyszczalni ścieków można
przeprowadzić prostą analizę polegającą na określeniu stężenia osadu czynnego w
komorze napowietrzania. Należy w tym celu posłużyć się wyskalowanym cylindrem
szklanym o objętości całkowitej 1 dm3.
W celu wykonania analizy należy pobrać próbkę
ścieków z komory napowietrzania, zlać ją do cylindra ( napełniając go dokładnie
do objętości 1 dm3 ) i odstawić na 1/2 godziny. Po upływie tego
czasu należy odczytać zawartość osadu
[cm3/dm3]
.Dla prawidłowo pracującej
oczyszczalni ścieków próbka posiada następujące cechy charakterystyczne:
·
wyraźna granica rozdziału ścieków i osadu,
·
ścieki nad osadem klarowne, bez zapachu,
·
osad koloru brązowego o wyraźnej, kłaczkowatej strukturze,
·
zawartość osadu w próbce 200-500 cm3/dm3.
Wszelkie odstępstwa wyglądu próbki od
powyższego opisu świadczą o złej pracy oczyszczalni ścieków. Na podstawie
obserwacji próbki oraz opisanych w
Tabeli 3 rodzajów zakłóceń należy
ustalić przyczynę złej pracy układu i niezwłocznie ją usunąć.
W celu dokładnego określenia parametrów pracy
oczyszczalni należy pobrać próbkę ścieków z odpływu ( ze studzienki kontrolnej
) o objętości 2 dm3 i oddać do analizy w specjalistycznym
laboratorium. Dla prawidłowo pracującej oczyszczalni ścieków podstawowe wyniki
powinny mieścić się w następujących granicach:
Tabela
4.
1. Zawiesina ogólna |
< 50 mg/dm3 |
2. BZT5 |
< 40 mg/dm3 |
3. pH |
6.8 -7.4 |
4. CHZT |
< 150 mg/dm3 |
5. Azot ogólny |
< 30 mg/dm3 |
6. Fosfor ogólny |
< 5.0 mg/dm3 |
7. Tlen rozpuszczony |
1 - 5 mg/dm3 (analiza powinna być
wykonana tlenomierzem w komorze napowietrzania) |
1)
Ścisłe przestrzeganie niniejszej instrukcji i dokładne
wykonywanie czynności obsługowych i eksploatacyjnych zapewni skuteczną i
efektywną pracę oczyszczalni ścieków.
2)
Przy okazji instalacji oczyszczalni ścieków wskazane
jest zakupienie wodomierza do obserwacji i kontroli zużycia wody. Godzinowe i
średniodobowe zużycie wody nie powinno być wyższe od maksymalnych wartości określonych
dla danej wielkości oczyszczalni. Średnie zużycie wody mniejsze od 40 % lub
większe od 150% wartości dopuszczalnych świadczy o złym doborze wielkości
oczyszczalni i może być przyczyną problemów eksploatacyjnych. Należy
podkreślić, że sztuczne „rozcieńczanie” ścieków większą ilością wody jest
niecelowe i w niczym nie przyczyni się do poprawy efektywności pracy
oczyszczalni, która jest przeznaczona do oczyszczania ścieków a nie wody.
3)
Usuwanie osadu nadmiernego do I komory OWs należy rozpocząć dopiero po
pierwszym przekroczeniu wartości dopuszczalnej stężenia osadu czynnego w KN tj. ok. 500 cm3/l po 1/2 h w cylindrze litrowym. Do tego czasu
elektrozawór EZ2 sterujący
pracą pompy osadu nadmiernego pozostaje zamknięty. Usuwanie osadu należy
prowadzić systematycznie małymi porcjami (przykładowa nastawa EZ2:
30 s praca, 3 h przerwa, lub częściej w zależności od potrzeb).
4)
Okresowe usuwanie osadu nagromadzonego w układzie
oczyszczalni należy przeprowadzać raz na
3-4 miesiące lub w razie wystąpienia nadmiernego stężenia osadu w komorze
napowietrzania.
Uwaga:
Jeżeli chcemy uniknąć ponownego
rozruchu oczyszczalni należy wybrać tylko zawartość osadnika wstępnego !
5)
Recyrkulacja ścieków oczyszczonych do OWs (do II komory) powinna wynosić
50-200 % średniodobowego dopływu ścieków. Nastawy dokonuje się czasem
pracy/przerwy elektrozaworu EZ1.
Jest to bardzo ważny parametr, dlatego należy go często kontrolować. Kontroli
dokonujemy przez pomiar (np. wiaderkiem) ilości recyrkulowanych ścieków w
czasie jednostkowym i przeliczenie na przepływ średniodobowy.
6)
Przy wykonywaniu wszelkich czynności obsługowych
należy przestrzegać elementarnych zasad higieny, a po ich zakończeniu dokładnie
umyć ręce ciepłą wodą z mydłem.
7)
Dbałość o prawidłowe parametry odprowadzanych z układu
ścieków oczyszczonych leży w interesie użytkownika oczyszczalni zwłaszcza przy
ich wprowadzaniu do ziemi przez studnię chłonną lub drenaż rozsączający. W
przypadku ścieków nie oczyszczonych, zagniłych i z dużą ilością zawiesiny
organicznej studnia chłonna lub drenaż mogą ulec „zamuleniu”, co w efekcie
spowoduje utratę drożności układu.
Użytkownik, który uzyskał pozwolenie na eksploatację
oczyszczalni ścieków i odprowadzanie ścieków do wyznaczonego
odbiornika, za niezachowanie określonych w p. 5 parametrów ścieków
oczyszczonych podlega karze określonej w odpowiednich przepisach !!! |
Przy odprowadzaniu ścieków
oczyszczonych do wód I klasy czystości i do zbiorników bezodpływowych zachodzi potrzeba zastosowania dodatkowego
stopnia chemicznego do strącania fosforu w celu uzyskania jego zawartości w
ściekach oczyszczonych na poziomie
<1.5 mg/l.
W tym celu do oczyszczalni
ścieków typu TURBOJET EP-1 można zamówić dodatkowy stopień chemiczny współpracujący
z oczyszczalnią.
W stopniu chemicznym odbywa
się dozowanie koagulantu proporcjonalne do ilości dopływających ścieków i do stężenia
fosforu koniecznego do usunięcia ze ścieków oczyszczanych.
Niewielkie przepustowości
typoszeregu oczyszczalni przydomowych wymagają precyzyjnych i niezawodnych urządzeń
dozujących. W przyjętym rozwiązaniu technicznym zastosowano pompki
perystaltyczne amerykańskiej firmy MASTERFLEX. Pompka ta załącza się określoną
ilość razy na dobę na czas potrzebny do przepompowania obliczonej średniej dawki
dobowej.
Dozowanie koagulantu odbywa
się symultanicznie do komory napowietrzania.
Z uwagi na zwykle
występujący brak badań składu ścieków, ostateczną dawkę jednostkową ustala się
po wykonaniu badań podczas rozruchu technologicznego oczyszczalni.
Stosowany koagulant -
siarczan żelazowy (nazwa handlowa PIX-S) dostarczany jest z firmy „Kemipol” -
Police przez sieć regionalnych dystrybutorów, w pojemnikach o wielkości zależnej
od zapotrzebowania (wielkości oczyszczalni) i możliwości magazynowych
użytkownika oczyszczalni.
Może być dostarczany w
beczkach o poj. 55, 160 i 200 dm3, lub cysterną do większych zbiorników
stacjonarnych.
Pompka perystaltyczna do
dozowania PIX-a umieszczona jest w obudowie z tworzywa sztucznego łącznie z
wyłącznikiem, przekaźnikiem czasowym i bezpiecznikami. Zespół ten łącznie ze
zbiornikiem na PIX umieszcza się w pobliżu zbiornika KN/OWt oczyszczalni ścieków.
W przypadku umieszczenia
skrzynki zasilająco - sterującej oczyszczalni w bezpośrednim sąsiedztwie
zbiorników, obie te obudowy mogą być wzajemnie ze sobą połączone (identyczne
moduły). Upraszcza to znacznie połączenia elektryczne, które prowadzi się
krótkimi kablami pomiędzy skrzynkami.
Szczegółowa instrukcja
montażu i obsługi stopnia chemicznego dostępna jest u producenta, który na
życzenie klienta dokonuje również doboru właściwej dawki koagulantu.
Odbiorniki
energii elektrycznej oczyszczalni są zasilane i sterowane ze skrzynki
zasilająco-sterowniczej o stopniu szczelności IP 65. Przewody zasilające
chronione są rurkami elektroinstalacyjnymi PVC, a na podejściach do odbiorników
wężami elastycznymi PVC. Zasilanie układu doprowadzone jest z instalacji
ogólnej obiektu.
Odbiornikami
energii elektrycznej są:
- sprężarka SP typu HP-40 o mocy znamionowej 37 W
zasilana prądem jednofazowym 220 V, 50 Hz i pracująca w sposób ciągły, służąca
do zasilania powietrzem dyfuzora napowietrzającego w komorze napowietrzania.
- elektrozawór EZ1 o mocy znamionowej 10 W
zasilany prądem jednofazowym 220 V, 50 Hz pracujący okresowo, służący do zasilania
powietrzem pompy recyrkulacji ścieków PRS.
- elektrozawór EZ2 o mocy znamionowej 10 W
zasilany prądem jednofazowym 220 V, 50 Hz pracujący okresowo, służący do zasilania
powietrzem pompy usuwania osadu nadmiernego PON.
Układ
zasilająco-sterowniczy zabudowany jest w skrzynce z tworzywa termoplastycznego
o stopniu szczelności IP 65. Aparatura zawarta w skrzynce zapewnia:
- rozdział energii
elektrycznej,
- zabezpieczenie obwodów od
skutków zwarć (bezpieczniki topikowe ),
- zabezpieczenie
przeciwporażeniowe (wyłącznik różnicowo- prądowy),
- sterowanie odbiornikami
zgodnie z przyjętymi założeniami technologicznymi,
- wypracowanie sygnalizacji
stanów pracy.
Sprężarka pracuje w sposób
ciągły. Załączania i wyłączania dokonuje się przełącznikiem S1 na elewacji
skrzynki Z-S, posiadającym położenia ZAŁ-WYŁ. Stan pracy sygnalizowany jest
świeceniem lampki sygnalizacyjnej H2 „PRACA”. Sprężarka posiada wewnątrz
obudowy własne zabezpieczenie termiczne wyłączające zasilanie po przekroczeniu
temperatury dopuszczalnej. Po spadku temperatury poniżej dopuszczalnej granicy,
sprężarka jest ponownie automatycznie załączana.
Elektrozawór EZ1 może pracować w reżimie sterowania
automatycznego (praca podstawowa) lub ręcznego (wynikająca z decyzji obsługi ).
Wyboru sterowania dokonuje się przełącznikiem sterowania S2 posiadającym
położenia:
„A”- sterowanie
automatyczne (czasowe),
„R”- sterowanie ręczne (praca ciągła),
„WYŁ”- zasilanie wyłączone.
Okresowe załączanie
elektrozaworu realizowane jest przekaźnikiem czasowym astabilnym
niesymetrycznym K1, umożliwiającym niezależne od siebie nastawy czasu pracy i
czasu przerwy. Praca sygnalizowana jest świeceniem lampki sygnalizacyjnej H3
„PRACA”.
Działanie układu zasilania
elektrozaworu EZ2 jest
takie samo jak opisano wyżej dla EZ1:
Przełącznik sterowania: S3.
Przekaźnik czasowy: K2.
Sygnalizacja stanu pracy:
H4.
Ochrona przeciwporażeniowa
ma na celu niedopuszczenie do przepływu przez ciało człowieka prądu rażeniowego
albo ograniczenie przepływu przez szybkie wyłączenie tak, aby zapobiec
powstaniu groźnych dla życia i zdrowia skutków patofizjologicznych.
Ochrona ta polega na uniemożliwieniu
dotknięcia do części czynnych w warunkach normalnej eksploatacji oraz
spowodowaniu szybkiego wyłączenia w przypadku pojawienia się na częściach
przewodzących dostępnych w wyniku uszkodzenia izolacji, napięcia
dotykowego,mogącego spowodować w przypadku dotyku pośredniego, przepływ prądu rażeniowego.
W układzie stanowiącym
przedmiot niniejszej dokumentacji jako ochronę podstawową zastosowano ochronę
przed dotykiem bezpośrednim, z uzupełnieniem ochrony przy użyciu wyłącznika
różnicowoprądowego, zainstalowanego w skrzynce zasilająco-sterowniczej
zapewniającego wystarczająco szybkie wyłączenie. Wymagane jest umieszczenie
szyny PE.
Oznaczenie przewodów
ochronnych:
- przewód ochronny PE
(zielono-żółty) - przyłączanie do części przewodzących dostępnych,
- przewód neutralny N
(niebieski) - przesył energii elektrycznej
Wszystkie
połączenia i przyłączenia przewodów biorących udział w ochronie przeciwpożarowej
winny być wykonane w sposób:
- pewny,
- trwały w czasie,
- chroniący przed korozją.
Skrzynka
zasilająco-sterownicza spełnia wymagania normy PN-91/E-05009/53.
Prace montażowe instalacji
elektrycznych winny być wykonane zgodnie z normą
PN-91/E-0500951.
Prace związane z ochroną
przeciwporażeniową winny być wykonane zgodnie z normą PN-91/E-05009/481.
Aparatura
zasilająco-sterownicza umożliwia sterowanie i kontrolę stanów pracy i awarii
odbiorników energii elektrycznej oraz sygnalizację świetlną miejscową i zdalną
stanów pracy, zagrożenia i awarii. Stała konserwacja pozwala obsłudze na
właściwą eksploatację i kontrolę obsługiwanych przez nią urządzeń. W czasie
eksploatacji należy przeprowadzić okresowe przeglądy i konserwacje aparatury
zamocowanej w jednostkach kompletacyjnych i na urządzeniach technologicznych.
Przegląd zewnętrzny obejmuje kontrolę stanu
połączeń, zapylenia lub pojawienia się zacieków. Przeglądu zewnętrznego należy
dokonywać raz w tygodniu oraz po każdej awarii instalacji mogącej spowodować
zamoczenie względnie zapylenie skrzynki lub aparatów i urządzeń, a także
każdorazowo po zadziałaniu zabezpieczenia zwarciowego danego obwodu, lub
wyłącznika różnicowoprądowego.
Konserwacja bieżąca obejmuje kontrolę stanu
połączeń na listwach i zaciskach aparatów z usuwaniem zauważonych luzów oraz
oczyszczeniem wnętrza skrzynki z pyłu i kurzu. Do oczyszczenia należy używać
szmat względnie odkurzacza przemysłowego - nie wolno używać sprężonego
powietrza. Konserwacji bieżącej należy dokonywać raz na trzy miesiące
względnie częściej jeśli wymagają tego warunki eksploatacyjne.
Konserwacja okresowa obejmuje konserwację
bieżącą oraz szczegółową kontrolę stanu połączeń na listwach i zaciskach z
oczyszczeniem końcówek przewodów, pomiarem rezystencji izolacji przewodów i
skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Konserwacji okresowej należy
dokonywać raz w roku. Pomiaru rezystencji należy dokonywać po każdorazowym
zamoczeniu instalacji. Rezystencja instalacji winna wynosić min. 1000 W/1V napięcia roboczego.
Wszystkie
prace konserwacyjne należy wykonywać w stanie beznapięciowym. Osoby wykonujące
powyższe prace winny być przeszkolone z dziedziny eksploatacji i konserwacji
urządzeń elektrycznych do 1 kV i powinny posiadać odpowiednią grupę BHP.
Pomiary okresowe skuteczności ochrony przeciwporażeniowej i rezystencji
izolacji winny być zlecane osobom posiadającym odpowiednie uprawnienia.
Protokół z tych pomiarów winien otrzymać kierownik obiektu odpowiedzialny za
działanie tych urządzeń elektrycznych.
Warunki
normalnej eksploatacji:
- aparatura elektryczna nie
powinna być narażona podczas eksploatacji na trwałe wibracje, wstrząsy
względnie uderzenia,
- otaczające powietrze nie
powinno zawierać pyłów składników wywołujących korozję i niszczenie powłok ochronnych,
- na aparaty i urządzenia
elektryczne nie powinno oddziaływać intensywne promieniowanie cieplne,
- urządzeń elektrycznych nie
wolno obmywać strumieniem wody, ani czyścić sprężonym powietrzem.